Το μνημειώδες για τον 20ό αιώνα έργο του Γκέρσουϊν γράφτηκε σαν όπερα το 1935 και αφηγείται την ιστορία ενός επαίτη, του Πόργκι, στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολάινα που προσπαθεί να σώσει την Μπες από τον βίαιο εραστή της. Η όπερα βασίζεται στο βιβλίο του ΝτουΜπόουζ Χέιγουορντ και το λιμπρέτο της είναι γραμμένο από τον ίδιο και τον Άιρα Γκέρσουϊν, μικρό αδελφό και μόνιμο συνεργάτη του Τζορτζ.
Το παρθενικό κινηματογραφικό πέρασμα έγινε από τον Όττο Πρέμινγκερ στα τέλη της δεκαετίας του '50 (1959) κα περηφανευόταν βέβαια ένα μαύρο καστ σε μια άγρια, λευκή εποχή. Τότε, Πόργκι ήταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ και Μπες η Ντόροθι Ντάντριτζ. Η ταινία είχε κερδίσει Όσκαρ Μουσικής.
Έκτοτε βέβαια πλήθος θεατρικών διασκευών για το κλασικό πια έργο έλαβε χώρα. Το πέρασμα στο Μπρόντγουεϊ ήταν θέμα χρόνου, τα Τόνι έχουν σωρευθεί στα χρόνια, οι μεγάλοι της τζαζ (Άρμστρονγκ, Μάιλς Ντέιβις, Φιτζέραλντ, Χάλιντεϊ) πέρασαν από μέσα του, το «Summertime» εισήλθε βέβαια μετά βαΐων και κλάδων στο Μεγάλο Αμερικανικό Βιβλίο της μουσικής.
Σήμερα, η Ντι Ρις, του πολυπαινεμένου «Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή» (2015) που συγκέντρωσε τέσσερεις οσκαρικές υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων και Σεναρίου για την δημιουργό, θέλει να ξεπεράσει τον διαφαινόμενο κόλαφο του «Το Τελευταίο Πράγμα που Ήθελε», που παρουσιάστηκε στο φετινό Σάντανς. Και η MGM θα της δώσει την ευκαιρία.
«Το έργο είναι στο πυρήνα του μιας ιστορία αγάπης», δηλώνει η Ρις. «Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενη να καταπιαστώ με αυτό το εμβληματικό υλικό και να προσπαθήσω να το επανατοποθετήσω στην σημερινή μας εποχή». «Άλλωστε», συνεχίζει, «με την βοήθεια μιας καταπληκτικής καλλιτεχνικής ομάδας, ευελπιστώ να ανεβάσω τον πήχη, δίνοντας πλήρη έκφραση στους ήρωες και αποδίδοντας έμφαση στον πλούσιο κόσμο τους και το βαθύ συναισθηματικό τους παρελθόν».
Κρατάς ένα μικρό καλάθι, καθώς αυτές είναι ευκαιρίες εποχιακού υπερθεματισμού που ενίοτε βλάπτουν την καλλιτεχνικότητα, από την άλλη ανυπομονείς όμως κιόλας για το δράμα και τους εξαίσιους ήχους. Ερώτημα παραμένει αν θα διατηρηθεί η φόρμα της όπερας (που δεν διανύει και την μεγάλη της περίοδο, σε σχέση ειδικά βέβαια με τον Μεσοπόλεμο), αλλά και μιούζικαλ αρκεί στους χαλεπούς καιρούς μας.
