«Μην ακούτε που σας λένε πως ο κινηματογράφος δεν μπορεί ν αλλάξει τον κόσμο». Ο Γιώργος Χωραφάς έστειλε το μήνυμα αυτό με την ιδιότητα του προέδρου του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης -με εμφανώς βελτιωμένα τα ελληνικά του-, ενώ με τον αναπτήρα του άναψε ένα πυροτέχνημα και φώτισε το πανί στον κινηματογράφο «Ολύμπιον», κηρύσσοντας την έναρξη της 49ης διοργάνωσης.
Η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Δέσποινα Μουζάκη, αναφέρθηκε στον ρόλο του σινεμά στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνει ο πλανήτης, σημειώνοντας ότι «η όλο και βαθύτερη ενδοσκόπηση του ανθρώπου μέσα από τον κινηματογράφο μαρτυρά την ανάγκη μας να μεταγράψουμε τις δυσκολίες σε εικόνες, μουσική, ποίηση».
Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Θοδωρής Δραβίλλας, τόνισε ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης «από τη μια πλευρά αποτελεί ένα φόρουμ ανταλλαγής ιδεών και απόψεων και από την άλλη είναι ένα πεδίο οικονομικής δραστηριότητας», ενώ ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Βασίλης Γάκης, εξήγγειλε τη θεσμοθέτηση ενός νέου βραβείου με τίτλο «Το σινεμά και η πόλη», το οποίο θα απονέμεται στην ταινία μυθοπλασίας του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος, που θα αναδεικνύει περισσότερο το αστικό τοπίο και θα φέρνει στο προσκήνιο τις πόλεις.
Αυτά στο πλαίσιο μιας συγκριτικά με προηγούμενες χρονιές σύντομης και καλοστημένης τελετής έναρξης με οικοδεσπότη τον Κωνσταντίνο Κοντοβράκη και θέμα το «τράβελινγκ» - την «ταξιδιωτική» κίνηση της κάμερας, στη βάση της οποίας ο Αγγελος Φραντζής σκηνοθέτησε ένα έξυπνο ψηφιακό φιλμάκι.
Κλασικές κινηματογραφικές φιγούρες να παρελαύνουν μία μία μπροστά στα μάτια μας, ώσπου ο φακός, το βλέμμα μας, να καταλήξει στο «Ολύμπιον», ταξίδι που έκανε ακόμη πιο εντυπωσιακό η αίσθηση του τρισδιάστατου, δοσμένη από τις δύο αναρτημένες γιγαντοοθόνες εκατέρωθεν της κεντρικής οθόνης της αίθουσας. Και μετά; Αντίο γκλάμουρ, καλησπέρα ημιπαραμορφωμένε Μίκι Ρουρκ.
Ο τιμημένος με Χρυσό Λέοντα «Παλαιστής» του Ντάρεν Αρονόφσκι, η απλή, πλην συγκινητική ιστορία της άδοξης προσπάθειας ενός έκπτωτου πρωταθλητή του κατς να συμφιλιωθεί με το παρελθόν και το παρόν. Μεγάλο comeback για τον μισοξεχασμένο Ρουρκ, ο οποίος αξιοποιεί τη δική του επαγγελματική και σωματική παρακμή για να δώσει μια αισθαντική, οσκαρικών προδιαγραφών ερμηνεία.
Κατά τα λοιπά φιλμικά, το Σαββατοκύριακο βρήκε γεμάτες τις αίθουσες που προέβαλαν γνωστούς φεστιβαλικούς τίτλους του 2008 - εκτός του εξαντλημένων θέσεων «Παλαιστή» και την «Οριακή Γραμμή» των Βάλτερ Σάλες και Ντανιέλα Τόμας, τη «Σιωπή της Λόρνα» των τιμώμενων αδερφών Νταρντέν, το «Για τα μάτια της Τουλπάν» του Ρώσου Σεργκέι Ντβορτσεβόι, το ενήλικο καρτούν «Βαλς με τον Μπασίρ» του Αρι Φόλμαν ή το «Τρεις πίθηκοι» του Τούρκου Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν.
Στις δε ελληνικές ταινίες, το πρόγραμμα ξεκίνησε μάλλον χαλαρά, με την πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του Αντώνη Καλογιάννη «Προς το παρόν», το νέο «νισυριώτικο» δράμα της Ελένης Αλεξανδράκη «Ο αρσιβαρίστας και ο άγγελος», το κοινωνικό «Το βουνό μπροστά» του Βασίλη Ντούρου και το «Without» του νεόκοπου Αλέξανδρου Αβρανά, πορτρέτο ενός υπό αποξένωση σύγχρονου ανδρόγυνου, που συμμετέχει τόσο στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας όσο και στο Διεθνές Διαγωνιστικό.
ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
Η Ντιάμπλο Κόντι κλέβει την παράσταση στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η νεαρή Αμερικανίδα σεναριογράφος, που κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για το «Juno», είναι εντυπωσιακή όπως και η μέχρι τώρα ζωή της.
Στα 24 της χρόνια απέσπασε πολύ καλές κριτικές για το αυτοβιογραφικό της βιβλίο ως χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο, ενώ είναι δημιουργός ενός από τα πιο τολμηρά blogs στο Ιντερνετ, του Pussy Ranch Blog.
Η Ντ. Κόντι θα δώσει σήμερα masterclass κι έναν οδηγό επιβίωσης για νέους σεναριογράφους, στη διαδρομή από το blogging μέχρι το Οσκαρ, ενώ ως μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής δήλωσε χθες: «Προτιμώ να κρίνω παρά να με κρίνουν. Το απολαμβάνω». Ανακοίνωσε επίσης ότι η επόμενη ταινία της είναι το θρίλερ «Jennifers body», που θα βγει στις αίθουσες την άνοιξη του 2009.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Ο δύο φορές τιμημένος με τον Χρυσό Φοίνικα των Κανών Λικ Νταρντέν, από το Βέλγιο -που εργάζεται πάντα μαζί με τον αδερφό του, Πιερ-, «άνοιξε» τα masterclasses του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Σημείωσε ότι οι ταινίες τους δεν είναι πολιτικές, εξηγώντας ότι «δεν μας ενδιαφέρει η ιδεολογία, αλλά η ατομική πορεία του ανθρώπου και πώς αυτός αντιμετωπίζει ένα ηθικό δίλημμα». Παραλαμβάνοντας τον Χρυσό Αλέξανδρο ευχαρίστησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εκ μέρους του αδερφού του και δήλωσε ευτυχής «που πήρα αυτό το βραβείο σε μια πολυπολιτισμική πόλη».
Ο «ΜΑΓΟΣ» ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Δέκα χρόνια νεότερη βγήκε η Μέριλ Στριπ στο «Μamma Μia» χάρη στις «μαγικές» ικανότητες του Κύπριου διευθυντή φωτογραφίας Χάρη Ζαμπαρλούκου, που κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ.
«Επρεπε να βγει στο γυαλί όσο καλύτερα γινόταν, αφού ήταν μια ρομαντική ταινία», δήλωσε χθες από τη Θεσσαλονίκη, όπου έδωσε masterclass, προσκεκλημένος του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, σε μια κατάμεστη από νέους αίθουσα στο λιμάνι.
Ο Χάρης Ζαμπαρλούκος δεν ήθελε αρχικά να κάνει το «Μamma Μia», στη συνέχεια όμως πείστηκε. «Ηταν μια εξουθενωτική εμπειρία. Εκανα 22 βδομάδες προετοιμασία και 7 εβδομάδες γυρίσματα», θυμήθηκε.
ΟΙ ΚΡΙΤΕΣ
Μια πολυποίκιλη κριτική επιτροπή είναι η φετινή του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Πρόεδρός της, ο Καναδός συγγραφέας του «Αγγλου Ασθενούς», Μάικλ Οντάτζε, ο οποίος δήλωσε ότι «δεν είμαστε μια κλειστή κάστα κριτικών, αλλά άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους κι αυτό κάνει την κριτική επιτροπή πιο δημοκρατική».
Οσο για τον τρόπο που κρίνουν, σημείωσε ότι «βάζουμε το γούστο μας, αλλά και το στοιχείο της εμπειρίας και της νόησης». Ως θεατές θα κρίνουν τις ταινίες, είπε η νεαρή Βελγίδα ηθοποιός Εμιλί Ντεκέν, τονίζοντας ότι «θα πρέπει να δούμε τις ταινίες με το βλέμμα του θεατή, για να είμαστε δίκαιοι».
Ο Διονύσης Σαββόπουλος θυμήθηκε το 1976, όταν κέρδισε το βραβείο μουσικής για το «Ηappy Day» του Παντελή Βούλγαρη, αλλά αρνήθηκε να το παραλάβει από τη Μελίνα Μερκούρη και έκανε την αυτοκριτική του. «Τελικά, αν αρνηθείς να παραλάβεις ένα βραβείο, προκαλείς περισσότερο θόρυβο».
Ρόμπυ Εκσιέλ - Μαρία Ριτζαλέου
