Ποιος θα περίμενε πίσω στο 2009, όταν κάποιος Λούκα Γκουαντανίνο παρέδιδε μια τεράστια έκπληξη στην ως τότε καριέρα του με το «Είμαι ο Έρωτας», ότι 15 χρόνια μετά δεν θα ήταν απλώς εκπληκτικά πολυγραφότατος, δεν θα εξακολουθούσε μόνο το ιδιοσυγκρασιακό του σερί καλοβαλμένων ευφυών μιμήσεων (ριμέικ ή και γενικώς), αλλά θα ήταν και ο μοναδικός στα χρόνια μας που «παίζει τo σεξ» στο σινεμά εν μέσω ενός καταποντιστικού συντηρητισμού (ή αδιαφορίας) γύρω από το θέμα. 

Σε μια χρονιά που έχει ήδη δώσει το παιγνιώδες, ξύπνιο (ενίοτε και σέξι με έναν βερχοφενικό τρόπο) «Challengers», το οποίο άμα λάχει είναι και ανθεκτικό σε αναγνώσεις, ορισμένες απροσδόκητες ίσως, θα σερβίρει σε βενετσιάνικη πιατέλα και ένα ακόμα, το «Queer», βασισμένο βέβαια στο θρυλικό «μυθιστόρημα» του Μπάροουζ, που έφερε έναν γενικό λόξυγγα στην άτυπη λογοκρισία και εκδόθηκε τo '85 καμμιά 30αριά χρόνια αφ' ότου γράφτηκε.

Ο Λούκα είχε ετοιμάσει ένα 3ωρο cut, τώρα η Βενετία το δίνει στα 151 λεπτά, σε μια διοργάνωση που θα παίξει (λέμε τώρα) λιγότερες ταινίες εξαιτίας κάμποσων εξωφρενικών διαρκειών που συγκέντρωσε.

Στην ταινία παίζει ο Ντάνιελ Κρεγκ, σε έναν ρόλο που ενδέχεται να τον επιστρέψει στο σοβαρό προσκήνιο και μακριά από την ελαφρότητα των «Knives Out» που ο δημιουργός τους δεν θέλει να λέμε έτσι, και πιο κοντά σε μια queer λογική κι ευαισθησία, αρκετά ταυτισμένη με την καριέρα του σε ποικιλία στιγμών (κάποιος κάποτε πρέπει να ενώσει τις ψηφίδες της από το «Love is the Devil» και το «Skyfall», μέχρι το «Road to Perdition» και τα «Knives Out».)

Κοντά του θα δούμε επίσης τους Ντρου Στάρκι, Τζέισον Σβάρτμαν, Λέσλι Μάνβιλ (πανηγυρισμοί) και πολλούς ακόμα, ανάμεσα στους οποίους και σκηνοθέτες όπως οι Λισάντρο Αλόνσο, Ντέιβιντ Λόουερι και Μάικλ Μπόρμανς!

Το υλικό δανείζεται βέβαια από την ζωή του Μπάροουζ και τη ζωή του στο Μέξικο που περιείχε ουκ ολίγα πάθη και «θαυμάσιες» εξαρτήσεις, κυρίως από την ηρωίνη - άλλωστε το βιβλίο είναι και ένα είδος σίκουελ στο «Junkie» του 1953.

Το περιμένουμε ανυπόμονα!