Αν είναι να εμπνευστείς, διάλεξε τους καλύτερους. Σωστό και δέον, παρότι καλό είναι οι συγκρίσεις να αποφεύγονται. Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, που δεν βλέπει κανείς τον τρόπο πώς θα γίνει star material ποτέ, θα είναι για πάντα ο Χάρι Πότερ (της καρδιάς μας). Ξέρει όμως ότι η καριέρα δεν σταματά και ότι η «κατάρα» των εμβληματικών ρόλων είναι να μην μπορείς να σπάσεις την κρούστα του στερεοτύπου τους.

Για τον λόγο αυτό ο Ράντκλιφ έχει κάνει μια σειρά επιλογών που ουδείς θα βρεθεί να αποκαλέσει «ασφαλείς». Έπαιξε στο θέατρο το «Equous», σε ρόλο ενδυματολογικά απαλλαγμένο, έπαιξε τον Άλεν Γκίνσμπεργκ, κέρδισε μια εκτίμηση για το «Swiss Army Man», κάνει τώρα τον Weird Al Yankovic, έχει υπογράψει για off Μπρόντγουεϊ αναβίωση του «Merrily We Roll Along» του Σόντχαϊμ... Κινείται ευέλικτα και τολμηρά σαν ευσυνείδητος ηθοποιός.

Τώρα, ο Χάρισον Φορντ είναι μακριά. Και γιατί είναι άλλος τύπος ηθοποιού (ποτέ δεν ασχολήθηκε επίτηδες με την μεταμόρφωση) και γιατί είχε την συγκυρία με το μέρος του και γιατί βέβαια είναι τεράστιος κινηματογραφικός ηθοποιός. Δεν είναι μόνο οι Ιντιάνα, είναι οι Πίτερ Γουίαρ («Μάρτυς Εγκλήματος» και «Ακτή του Κουνουπιού»), το «Blade Runner», o Πολάνσκι («Frantic»), ο Νίκολς («Working Girl»), ο Πακούλα («Presumed Innocent»), ο «Φυγάς», κι όλα αυτά σχεδόν διαδοχικά από τον πρώτο Ιντιάνα και για μια δεκαετία ύστερα.

Ωστόσο ο νεαρός Άγγλος μνημονεύει το πώς ο Φορντ ξεκόλλησε από τον Ιντιάνα, τον θεωρεί πρότυπο και αποσκοπεί στην διάρκεια και της δικής του διαδρομής. Είθε να είναι τυχερός, άξιος είναι δεδομένα, απολαύστε τον κι εδώ στο φρέσκο βίντεο του GQ να αναλύει τους iconic ρόλους του - μεταξύ μας δηλαδή τον Χάρι Πότερ.