Μετά από πολυετή διένεξη με την ιρανική (κατ' ευφημισμόν) Δικαιοσύνη, μετά από καθείρξεις, απαγορεύσεις εξόδου από την χώρα, απαγορεύσεις εργασίας, προστίμων και προσφάτως ποινής 8ετούς φυλάκισης, μαστιγώματος και κατάσχεσης της περιουσίας του, ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ διέφυγε προς «κάπου στην Ευρώπη». Να θυμίσουμε ότι η νέα του ταινία, «The Seed of the Sacred Fig», που πραγματικά θα είχε κινηματογραφικό ενδιαφέρον το πώς γυρίστηκε εν μέσω τόσων απαγορεύσεων, θα παρουσιαστεί εντός Διαγωνιστικού στο φεστιβάλ των Καννών. Άγνωστο παραμένει εάν ο 51χρονος δημιουργός θα παραστεί.
O κατά το ιρανικό καθεστώς «αντιφρονών» δημιουργός, μέσα στον οποίο χαρακτηρισμό η κυβέρνηση του Ιράν βρίσκει την δικαιολόγηση του ανθρωποκυνηγητού που έχει εξαπολύσει εναντίον του εδώ και τόσα χρόνια, έδωσε στην δημοσιότητα μια επιστολή που δεν αφήνει περιθώρια «κριτικής» στην πράξη αυτοεξορίας του. Κάθε λογικός άνθρωπος θα έψαχνε τρόπο να εγκαταλείψει την χώρα του - ιδίως καθώς αυτή αποδεικνύει ότι στόχος δεν είναι μόνο η ηθική αλλά και η φυσική του εξόντωση.
«Έφτασα στην Ευρώπη λίγες μέρες πριν, μετά από ένα μακρύ και περιπλοκο ταξίδι.
Ενημερώθηκα πριν ένα περίπου μήνα από τους δικηγόρους μου ότι η ποινή μου είχε επιβεβαιωθεί και θα επιβαλλόταν άμεσα. [...] Δεν είχα πολύ χρόνο να πάρω μια απόφαση. Μια απόφαση ανάμεσα στην φυλάκιση και την εγκατάλειψη του Ιράν. Με βαριά καρδιά επέλεξα την εξορία. Μου κατέσχεσαν το διαβατήριο το 2017, οπότε έπρεπε να το κάνω μυστικά.
Προφανώς ενίσταμαι πλήρως στην άδικη καταδικη μου που με εξωθεί στην εξορία. Ωστόσο το δικαστικό σύστημα της χώρας έχει εκδόσει τόσες βάναυσες και παράξενες αποφάσεις που δεν αισθάνομαι σωστό να παραπονεθώ για την δική μου περίπτωση. Θανατικές καταδίκες εκτελούνται καθώς το καθεστώς στοχεύει στις ζωές διαμαρτυρόμενων και ακτιβιστών πολιτικών δικαιωμάτων. Είναι απίστευτο μα καθώς γράφω τούτη την επιστολή ο νεαρός ράπερ Τουμάζ Σαλέχι κρατείται καταδικασμένος σε θάνατο. Ο λόγος και η ένταση της καταπίεσης έχει φτάσει σε βαθμό θηριωδίας και ο λαός αναμένει νέα επαίσχυντα κυβερνητικά εγκλήματα κάθε μέρα. Η εγκληματική μηχανή της Ισλαμικής Δημοκρατίας εξακολουθητικά και συστηματικά παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. [....]»
Στην συνέχεια της επιστολής του (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη εδώ), ο Ρασούλοφ μιλά για την ταινία του, για τις δυσκολίες παραγωγής της, για το τι τραβούν όσοι συμμετείχαν σε αυτήν, ζητώντας παράλληλα την στήριξη της διεθνούς κοινότητας.
Ας είναι ασφαλής ο άνθρωπος. Πράγματι τέτοια καθεστώτα δεν αλλάζουν με την αυτοεξορία - και ο κλήρος πέφτει πάντοτε σε κάποιους άλλους εσωτερικά μαχόμενους - ωστόσο πρέπει να αναγνωρίσει κανείς και το παρελθόν των διώξεων εναντίον του Ρασούλοφ (που δεν είναι βέβαια ο μόνος) αλλά και το γεγονός ότι η επαναστατική του πράξη δεν έπαψε ποτέ από το μετερίζι της δυνατότητάς του.
