Έχουμε γράψει τόσα πολλά για τον Ρίντλεϊ Σκοτ, μεταξύ άλλων και εξ αφορμής του 2ου «Μονομάχου», που ο Άγγλος αποδεικνύει εκείνο το ρητό που λέει ότι ένας τρόπος να νικήσεις τους επικριτές σου είναι να ζήσεις παραπάνω από αυτούς εξακολουθώντας την τακτική σου. Και η αλήθεια είναι πως ο Σκοτ έχει προ πολλού νικήσει την αρνητική κριτική. Έχει άριστες σχέσεις με τα στούντιο, έχει και δική του δύναμη μεγάλη, διαθέτει δικό του κοινό που τον ταυτίζει με ταινίες ενός κάποιου επιπέδου, είναι τελικά ένας σκηνοθέτης που καταφέρνει με το διαμέτρημα και (τουλάχιστον) εδάφια των παραγωγών του να κρατά τις μετοχές του ψηλά μετατρέποντας την συζήτηση για το αν οι ταινίες του έχουν μια κάποια καλλιτεχνική εγκυρότητα κάπως...άσχετη. Και στο κάτω-κάτω, για να παραφράσω ότι έγραψα στην αρχή, έχει τέτοια θρυλική αντοχή και συνέχεια παραγωγής, που πριν καταλαγιάσουν οι κριτικές (που στο κάτω-κάτω δεν είναι όλες αρνητικές, τουναντίον) αυτός έχει έτοιμη την επόμενη ταινία.

Τώρα λοιπόν, δύο μήνες προτού βγει ο 2ος «Μονομάχος», και ενώ είναι ήδη χωμένος στο biopic των Bee Gees (κάνε Θεέ του σινεμά να του βγει καλό έστω αυτό!), λέει στο περιοδικό Premiere πως η διλογία μπορεί να γίνει τριλογία, πώς το τέλος του 2ου θυμίζει τον 2ο «Νονό», οπότε η τρίτη ταινία μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο που δεν θέλει να είναι εκεί που είναι (και καλά αλα 3ος «Νονός»), ενώ στην κουβέντα πέφτει και ο Μέσκαλ που στην δική του συνέντευξη, επίσης στο Premiere, ότι «μόλις χθες!» ο Ρίντλεϊ του είπε για ένα σχέδιο τρίτης ταινίας, πως τον ενδιαφέρει φυσικά, αλλά «δεν θα πρέπει να βιαστούμε». Μη λέτε τέτοια πράγματα στον Ρίντλεϊ.  

Παρακάμπτουμε με θεαματική ευελιξία τις αναφορές στον «Νονό», και θυμίζουμε ότι ο Σκοτ θεωρεί την ταινία που βγαίνει στις 22 Νοεμβρίου «ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχει κάνει ποτέ». Αναμένουμε κι εμείς, με το καλό.