Η επίσημη ιστορία λέει ότι το λονδρέζικο Scala στάθηκε για μια κάτι παραπάνω από μια δεκαετία η πιο εκλεκτική arthouse αίθουσα της Αγγλίας, πως με το πολυσχιδές πρόγραμμα ταινιών της γαλούχησε την πιο υποψιασμένη γενιά θεατών του '80 και πως μέσα της απέκτησαν την κινηματογραφική τους παιδεία σκηνοθέτες όπως ο Κρίστοφερ Νόλαν, ο Μάρτιν ΜακΝτόνα, ο Πίτερ Στρίκλαντ, ο Μπεν Γουίτλεϊ, η Μέρι Χάρον κ.α. Μάλιστα ο Κρίστοφερ Νόλαν εξακολουθεί να κουβαλά στο πορτοφόλι του την ετήσια κάρτα μέλους που είχε βγάλει ώστε να επισκέπτεται την αίθουσα όσο το δυνατόν συχνότερα.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει και η ανεπίσημη ιστορία: μια sex, drugs & rock'n'roll ιστορία επεισοδιακών προβολών, απίθανων ολονύκτιων σινε-μαραθώνιων και πάσης φύσεως ακολασίας με σκηνικό το διαβόητο σινεμά με «τους πιο εξωφρενικούς θαμώνες στον κόσμο», όπως το περιέγραψε κάποτε ο Τζον Γουότερς. Γιατί το Scala, πέρα από το αναπάντεχο ρεπερτόριό του και το επιβλητικό μέγεθος παλατιού που είχε, υπήρξε καταφύγιο για όλες τις πολύχρωμες και πανσεξουαλικές φυλές της νύχτας που ανέβαιναν τις ατέλειωτες μαρμάρινες σκάλες του και κρύβονταν εκεί μέχρι να ξημερώσει για να «κοινωνήσουν» με θρησκευτικό ζήλο ταινίες όλων των ειδών, από κλασικό Χόλιγουντ και αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά μέχρι δημιουργίες τρόμου, πειραματικά και LGBTQ+ φιλμ, κουνγκ φου και cult movies.
Η αίθουσα συγκέντρωνε στα στενά της καθίσματα, ανάμεσα στις πολυκαιρισμένες μοκέτες και τους πυκνούς καπνούς των τσιγάρων, το πιο αταξινόμητο και συναρπαστικό κοινό: queer θαμώνες, hardcore κινηματογραφόφιλους, φρικιά, πανκιά, fashionistas, καλλιτέχνες όλων των ειδών, ηδονιστές και ψωνιστηρτζήδες. Κι έπειτα, όταν το πρωινό ερχόταν, οι πόρτες άνοιγαν και το κοινό αυτό ξεχυνόταν στον έξω κόσμο, όπως εξέρχονται οι πιστοί από μια εκκλησία έπειτα από το πέρας της Λειτουργίας.
Διαβάστε ακόμη:
Το ωρολόγιο πρόγραμμα του 29ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας
Το Scala παρέμεινε στην ίδια θέση, στην ίδια κακόφημη συνοικία της πόλης, για κάτι παραπάνω από μία δεκαετία. Φιλοξένησε κοντά στις τέσσερις χιλιάδες ταινίες. Και όταν έκλεισε, ακριβώς πριν 30 χρόνια, μαζί του χάθηκε και μια ολόκληρη εποχή, όταν το σινεμά δημιουργούσε και συσπείρωνε γύρω του τις πιο φαντασμαγορικές κοινότητες. Παίρνοντας αφορμή από τη βραχύβια ιστορία του Scala, που όμως πρόλαβε να αφήσει πίσω του σεβαστό πολιτιστικό αποτύπωμα, το φετινό μεγάλο αφιέρωμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας είναι ένας φόρος τιμής σε μια αίθουσα και σε μια γενιά που εκεί μέσα έζησε μερικές από τις πιο έντονες συγκινήσεις της. Η αίθουσα αυτή μπορεί να λεγόταν Scala, θα μπορούσε όμως να λέγεται και Ιντεάλ- ο ιστορικός κινηματογράφος της πόλης μας που, έπειτα από 100 χρόνια λειτουργίας, είναι κι αυτός γραπτό να έχει άδοξο τέλος σε λίγους μήνες από τώρα.
Δυο λόγια για τις ταινίες που επιλέχθηκαν για το αφιέρωμα: Είναι αντιπροσωπευτικές των περισσότερων κινηματογραφικών ειδών που παρέλασαν από τη μεγάλη οθόνη του Scala και σε μερικές περιπτώσεις (όπως συμβαίνει με τα σπάνια «Thunderckrack!» και «Ταξί για τα Αποχωρητήρια» που θα δείτε μεταμεσονύκτια) αποτελούν κάποιες από τις πιο θρυλικές και πιο συχνά επαναλαμβανόμενες προβολές στα χρονικά του λονδρέζικου κινηματογράφου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, τέλος, στην συγγραφέα και σκηνοθέτιδα Τζέιν Τζάιλς, που υπήρξε υπεύθυνη προγράμματος στο Scala και της οποίας οι πληροφορίες, όσο ετοιμάζαμε το αφιέρωμα, υπήρξαν ευεργετικές. Τόσο το εντυπωσιακό βιβλίο της «Scala Cinema (1978-1993)» όσο και το απίθανο ντοκιμαντέρ της «Scala!», που θα δείτε στις 29ες Νύχτες Πρεμιέρας, στάθηκαν μεγάλη έμπνευση.
Μαζί με τον συν-σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ, Άλι Κάτερολ, η Τζέιν Τζάιλς θα βρίσκεται στην Αθήνα για να παρουσιάσουν σε πανελλήνια πρώτη προβολή την ταινία και να μας μιλήσουν για τις περιβόητες μέρες και (κυρίως) τις νύχτες του Scala Cinema. Enter at your own risk! Λουκάς Κατσίκας
Αναλυτικά οι τίτλοι του αφιερώματος
«Οι Μαχητές» (The Warriors, 1979) του Γουόλτερ Χιλ
«Οι Διχασμένοι» (Dead Ringers, 1988) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
«Ταξί για τα Αποχωρητήρια» (Taxi to the Toilet, 1980) του Φρανκ Ρίπλο
«Οι Ξεγραμμένοι» (Out of the Blue, 1980) του Ντένις Χόπερ
«Φίλησέ με Θανάσιμα» (Kiss me Deadly, 1955) του Ρόμπερτ Όλντριτς
«Το Άγγιγμα του Ζεν» (A Touch of Zen, 1971) του Κινγκ Χου
«Άγγελος Εκδίκησης» (Ms.45, 1981) του Έιμπελ Φεράρα
«Variety» (1983) της Μπέτι Γκόρντον
«Αίμα και Μαύρη Δαντέλα» (Blood and Black Lace, 1964) του Μάριο Μπάβα
«Ανήθικες Ιστορίες» (Immoral Tales, 1973) του Βαλέριαν Μπορόβτζικ
«Thundercrack!» (1975) του Κερτ ΜακΝτάουελ
«Η Κραυγή που Σκοτώνει» (The Shout, 1978) του Γέρζι Σκολιμόφσκι
«Ο Ένοικος» (The Tenant, 1976) του Ρόμαν Πολάνσκι
Η αναλυτική περιγραφή του αφιερώματος βρίσκεται εδώ, ενώ μπορείτε να προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας online εδώ.
