Όταν διαβάζεις θετικά σχόλια για μια θρησκευτική προσωπικότητα ακόμα κι από ανθρώπους που αποστρέφονται με πάθος τον εκκλησιασμό, μάλλον κάτι έκανε σωστά. Σε μια περίοδο που η ασυδοσία και η απανθρωπιά της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας οδηγεί μεγάλη μερίδα της ανθρωπότητας προς ολοένα και πιο συντηρητικές ατραπούς, ήταν μια ευχάριστη αντίφαση (κι ελπίζουμε όχι παρένθεση) να βρίσκεται στην κορυφή ενός a priori συντηρητικού θεσμού ένα πρόσωπο με τόσο προοδευτική θέση και στάση.

Για την απώλεια του πάπα Φραγκίσκου μίλησαν (και θα συνεχίσουν να μιλάνε) αρκετοί άνθρωποι, από κάθε πιθανό κι απίθανο χώρο, ανάμεσά τους κι ο Μάρτιν Σκορσέζε, που τόσο γοητεύτηκε από τη συνάντησή του μαζί του, ώστε αποφάσισε να προσθέσει στα (πολλά) επερχόμενα εγχειρήματά του μια πειραματική ταινία για τη ζωή του Ιησού.

«Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τη σημασία του Πάπα Φραγκίσκου για τον κόσμο, την εκκλησία και τον παπικό θεσμό, αλλά θα αφήσω να τα πουν άλλοι. Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος από κάθε άποψη. Αναγνώριζε τις προσωπικές του αποτυχίες, εξέπεμπε σοφία και καλοσύνη - ήταν ακλόνητη η αφοσίωση του στο Καλό. Ήξερε μέσα του ότι η άγνοια είναι η μεγαλύτερη ασθένεια της ανθρωπότητας και γι’αυτό δεν σταματούσε να μαθαίνει και, κατ’επέκταση, να διαφωτίζει τον κόσμο. Και τέλος, αγκάλιασε, κήρυξε και εξάσκησε τη συγχώρεση, μια συγχώρεση καθολική και διαρκή άνευ διακρίσεων», είπε ο Μάρτι.

Ελπίζουμε να δούμε κι αυτή την ταινία που εξήγγειλε ο Μάρτι – ιδανικά, όλες όσες έχουν ήδη ανακοινωθεί. Και, ακόμα περισσότερο, ελπίζουμε να δούμε προσωπικότητες αντίστοιχης φιλοσοφίας και σε λοιπούς θεσμούς, μήπως κι αναστραφεί αυτό το ρεύμα απομονωτισμού, εσωστρέφειας, διχασμού και μισαλλοδοξίας που μοιάζει να μην έχει γυρισμό.