Για κάποιους, «Το Ακρωτήρι του Φόβου» είναι από τα δυνατότερα entries του σκορσεζικού κανόνα. Μια hard rock ταινία που και πάλι βέβαια έχει για ήρωές του καθάρματα, Σκορσέζε είναι άλλωστε, έχει όμως αντιθέσεις, εντάσεις και ανήμερο διαλογισμό πάνω σε θεματικές που λίγες ταινίες (και δη τόσο χολίγουντιανές) έχουν πραγματευθεί αποτελεσματικότερα. Τώρα (γιατί;) θα γίνει τηλεοπτική σειρά, με τους Σκορσέζε και Σπίλμπεργκ εκτελεστικούς παραγωγούς και showrunner τον Νικ Αντόσκα που στο παρελθόν έχει δώσει το «Channel Zero» και το «The Act».

Αυτή θα είναι η τρίτη διασκευή του βιβλίου του Τζον Ντ. ΜακΝτόλαντ, «The Executioners», που το 1962 ο Τζ. Λι Τόμσον έκανε πρώτη φορά με τον Γκρέγκορι Πεκ και τον Ρόμπερτ Μίτσαμ και μετά, το 1991, ο Μάρτυ με Ντε Νίρο και Νικ Νόλτε (cameos επίσης και για τους ηθοποιούς της πρώτης ταινίας). Η ιστορία ακολουθεί έναν καταδικασμένο βιαστή που αποφυλακίζεται και θέλει να εκδικηθεί τον δικηγόρο του που τον πούλησε.

Η νέα προσαρμογή, που αποκαλείται «αντισυμβατική» (πήξαμε στην αντισυμβατικότητα, ενώ έχει κοινή πρώτη ύλη με δυο ταινίες ήδη), αφού θα περιγράφει «την εμμονή της Αμερικής με τα αληθινά εγκλήματα» στον αιώνα που διανύουμε. Παρά την αντισυμβατικότητα η πλοκή θα παραμείνει ίδια.

Το πιο ενδιαφέρον αυτού του μηρυκασμού που περνιέται για «κάτι καινούριο», είναι ότι γυρίζοντας το ρολόι πολλά χρόνια πίσω ξέρουμε ότι ο Σπίλμπεργκ ήταν να γυρίσει το «Ακρωτήρι του Φόβου» και ο Σκορσέζε την «Λίστα του Σίντλερ». Αγία τράμπα.