Σκορσέζε και Σπίλμπεργκ συζητούν για την συνενοχή, το γουέστερν και τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού»

Νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα συνέβη μια συνάντηση χολιγουντιανών γιγάντων (και παλιόφιλων), που συνομίλησαν για χάρη της Ένωσης των Σκηνοθετών περί της τελευταίας ταινίας του Μάρτιν Σκορσέζε.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
Σκορσέζε και Σπίλμπεργκ συζητούν για την συνενοχή, το γουέστερν και τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού»

Ωπ, ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μας. Όσο κι αν ο κριτικός νους παρεισφρέει - βρίσκοντας «μυριάδες» προβλήματα στη νέα ταινία του Μάρτι μας - βλέποντας τους δυο μαζί δεν μπορείς να μην σκεφτείς ότι πάνω από μισός αιώνας τους συνδέει, ότι αυτή είναι μέρος μιας παρέας που άλλαξε το αμερικανικό (και το παγκόσμιο) σινεμά, μια συντροφιά του κινηματογραφικού δαχτυλιδιού. Και είναι γενικώς χάρμα που είναι ακόμα όλοι εδώ (δύο μέλη της γενιάς - Φρίντικιν και Άσμπι - λείπουν, αλλά δεν ανήκαν στην παρέα), και είναι τόσο ενεργοί και τόσο αντάξιοι της φήμης που γέννησαν.

«Είσαι ο μετρ του μέσου και αυτό είναι το αριστούργημά σου», είπε ο Σπίλμπεργκ στον Σκορσέζε. Και η συζήτηση πέρασε από πολλά - εμείς τέτοιοι επιδερμικοί που είμαστε πάμε σε ένα σινεφίλ: «Είναι υπέροχα να βλέπεις τον Μπόμπι και τον Λίο μαζί στην ταινία. Είναι η 6η σου με τον Λίο και η 11η με τον Μπόμπι. Απέχεις μόλις τρεις ταινίες για να πιάσεις το ρεκόρ του Φορντ, που συνεργάστηκε 14 φορές με τον Τζον Γουέιν, οπότε δεν μπορείτε να παραιτηθείτε με τον Μπόμπι», του λέει ο Σπιλμπεργκ.

Μετά μίλησαν για τον Φορντ, για το Γουέστερν και ο Σκορσέζε αποκάλυψε ότι η αρχική μορφή ήταν μια ταινία όπου ο ΝτιΚάπριο έπαιζε τον ρόλο του Τζέσε Πλέμονς και θα ήταν μια ταινία εστιασμένη στο FBI. «Το πρόβλημα Στιβ είναι το γουέστερν. Το αγαπώ το είδος, όπως κι εσύ. Μεγάλωσα με αυτό, κι εσύ το ίδιο. Τέλειωσε με την 'Άγρια Συμμορία' του Πέκινπα. Ήταν το τέλος ενός κόσμου. Είναι πλέον ένας νέος κόσμος. Το Γουέστερν πρέπει να είναι κάτι άλλο. Δεν υπήρχε τρόπος να κάνω ένα Γουέστερν. Ποτέ δεν με είδα να πηγαίνω κοντά στον Χοκς, τον Φορντ, τον Μπέτικερ ή οποιονδήποτε από αυτούς του τύπους.»

3 χιλιάδες λέξεις κείμενο, Μάρτι μας. Αλλά ναι, ποτέ δεν σε βλέπουμε κι εμείς να πηγαίνεις κοντά σε αυτούς τους τύπους.

Ο Σκορσέζε εν συνεχεία μίλησε για την ιδέα της συνενοχής και βέβαια την κεντρική σκηνή που είναι αυτή του φινάλε. «Το ραδιοφωνικό σόου μιλά για την δική μου πίστη συνενοχής στην απόλαυση της ψυχαγωγίας. Ακόμα και η ταινία μου είναι ψυχαγωγία υπό την έννοια αυτή. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο έντιμος μπόρεσα. Έπρεπε λοιπόν να κλείσω με ένα από αυτά τα ραδιοφωνικά σόου, όπου βλέπεις  τελικά πώς καθοδηγήθηκε το αμερικανικό κοινό τι να πιστέψει.»

Δείτε ακόλουθα την συνομιλία από κινητό θεατή, επαρκέστατη εικόνα/ήχος, σύντομα θα προκύψει και το επίσημο βίντεο από την Ένωση των Σκηνοθετών.