Ο Ρίντλεϊ Σκοτ ζει κυριολεκτικά (σ)το όνειρο. Λέει ό,τι θέλει, κάνει ό,τι θέλει, παίζει το παιχνίδι όπως πρέπει να παίζεται με τα στούντιο. Μιλάει για την Fox, λες και υπάρχει ακόμα Fox, αλλά στην ίδια πρόταση αποδεικνύει ότι θυμάται την εξαγορά από την Ντίσνεϊ και τα δισκόφρενα που έχει βάλει η εξαγορά στην αλλοτινή τόλμη της Fox (που πλέον λέγεται 20th Century Studios, αν αυτό δεν αρκεί να είναι αναχρονισμός από μόνο του...).
Τώρα θέλει λέει να κάνει τον 3ο «Μονομάχο» σαν τον 2ο «Νονό». «Και δεν θα χρειαστεί», λέει, «να περιμένετε 25 χρόνια γι' αυτό». Λέτε να φέρει πίσω και τον de-aged Ράσελ Κρόου; (Τώρα θυμήθηκα ότι στον πρώτο «Μονομάχο» έγινε πρώτη φορά θέμα το τερατούργημα του de-aging, τότε με τον θανόντα μεσούντων των γυρισμάτων Όλιβερ Ριντ.)
Πιο μεγάλο ενδιαφέρον - γιατί ας το παραδεχτούμε ούτε γίνεται να επαναληφθεί 2ος «Νονός», ούτε ο Σκοτ θα μπορούσε να κάνει, καν, «δεύτερη μονάδα» στον 2ο «Νονό» - έχει η σκέψη και η...τσαντίλα του Άγγλου: «Ο 2ος 'Μονομάχος' δείχνει ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία. Έχει σχεδόν όσα χρειάζεσαι για κάτι τέτοιο.» Και μετά για κάποιο λόγο αρπάζει: «Από την εποχή του πρώτου έχω κάνει νομίζω 16 ταινίες - που είναι μάλλον πολλές για 20 χρόνια. Πάντα ζήλευα τους ηθοποιούς που κάνουν 2-3 ταινίες τον χρόνο. Δεν χρειάζονται προτοιμασία εκτός να μάθουν τις ατάκες τους. Εγώ πρέπει να την γράψω, να την προϋπολογίσω οικονομικά, να κάνω καστ, να την γυρίσω, να την μοντάρω και να την παραδώσω. Ο ηθοποιός πρέπει απλώς να εμφανιστεί και να κάνει τη γαμωδουλειά του.» Γλυκόπιοτος.
Εν συνεχεία περιαυτολογεί έξοχα (...) για την παραγωγικότητά του. «Ήμουν πάντα καλός να κόβω τις μαλακίες. Δεν μπορείς να έχεις 40 σχέδια να τρέχουν. Αυτή είναι κακή ιδέα. Εγώ έχω συνήθως τρία-τέσσερα. Και νομίζω γι' αυτό έχω σπουδαία σχέση με την Fox. Έχω κάνει 13 ταινίες μαζί τους, που μπορεί να είναι είναι το μεγαλύτερο που έχει κάνει σκηνοθέτης με στούντιο. Είναι σα να ανοίγεις εστιατόριο. Καλύτερα να τρως εκεί κάθε βράδυ. Κάθομαι λοιπόν κάθε βράδυ στο τραπέζι μου στη Fox. Ίσως γι' αυτό τους είμαι σημαντικός. Κερδίζεις κάτι, χάνεις κάτι, αλλά στο σύνολο κερδίζουν από αυτό που κάνω. Τώρα που είναι Fox-Disney είναι πιο δύσκολη η ιστορροπία, αλλά το σέβομαι αυτό.»
Πραγματικά μπορείς να γράψεις δοκίμια με αφορμή τα παραπάνω. Σε κάποια άλλη περίσταση, ίσως.
«Άναψα το φιτίλι. Το τέλος αυτής της ταινίας θυμίζει τον 'Νονό' με τον Μάικλ Κορλεόνε να βρίσκεται με μια δουλειά που δεν ήθελε αναρωτιώμενος «Πατέρα, και τώρα τι κάνω;». Οπότε η επόμενη ταινία θα είναι περί ενός ανθρώπου που δεν βρίσκεται εκεί που θα ήθελε να βρίσκεται.»
Βρε μανία με τον «Νονό». Και δεν τον θυμάται και καλά.
