Μια κυρίαρχη προσωπικότητα της χρυσής εποχής του σινεμά του Μεξικού έλυσε την συνεργασία της με τα γήινα. Η Σίλβια Πινάλ, φιγούρα που συγκινεί τρεις γενιές Μεξικανών, μένει στην διεθνή ιστορία λόγω της δουλειάς της βέβαια με τον Λουίς Μπουνιουέλ.  Ήταν η «Βιριδιάνα» του στο κάτω-κάτω και αυτό, λογικά, σημαδεύει και ζωές πολλών από εμάς, οπωσδήποτε δε μνήμες της περασμένης σινεφιλικής γενιάς. Ήταν όμως και μια από τους καλεσμένους του «Εξολοθρευτή Άγγελου» που είναι παροιμιωδώς (και προφητικά) εγκλωβισμένοι σ΄ ένα σπίτι και ήταν και ο πειρασμός του «Σίμωνα της Ερήμου» στην μεσαίου μήκους δημιουργία του Ισπανό-μεξικανού.

Στις αρχές της μαραθώνιας καριέρας της η Πινάλ είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα σε κορυφαίους σταρ της χώρας, τον Χερμάν Βαλντές και τον Μάριο Μορένο - που οι παλαιότεροι θα γνωρίζουν ως Καντιφλάς, που βέβαια μάνι-μάνι ήταν ο Πασπαρτού στον «Γύρο του Κόσμου σε 80 Ημέρες» (1956).

Με την Βιριδιάνα αποδείχθηκε και...θαρραλέα. Καθώς η ταινία απαγορεύθηκε στην Ισπανία του Φράνκο, κόπηκε στο Μεξικό (και κατακεραυνώθηκε από το Βατικανό - όλα τους μνημεία της επιτυχίας της), εκείνη πήγε ένα ταξίδι στη Γαλλία, άρπαξε μια κόπια και κατάφερε κάπως να την βάλει παραμάσχαλα και να την βάλει λαθραία στη χώρα για τις ιδιωτικές της προβολές.

Έπαιξε κάποτε και σε ταινίες εκτός της πατρίδας της, δις. Στα αξιοπρεπέστατα «Κανόνια του Σαν Σεμπαστιάν» του Βερνέιγ (δίπλα σε Άντονι Κουίν και Τσαρλς Μπρόνσον) και στο «Shark!» του Σάμιουελ Φούλερ με τον Μπαρτ Ρέινολντς που περίπου 11 άνθρωποι θεωρούμε απόλαυση, αν και οφθαλμοφανώς μπαρούφα.

Στην πατρίδα της η εκλιπούσα ήταν κεντρική φυσιογνωμία και στα τηλεοπτικά, αλλά και στα μουσικοθεατρικά πράγματα.