Θα είμαστε ευθείς. Στα κιτάπια μας, η μεγάλη αστοχία της Οσκαρικής Ακαδημίας μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα είναι η βράβευση του «Slumdog Millionaire». H μοιρολατρία, οι χονδροειδείς συμβολισμοί, η τουριστική περιήγηση στη δυστυχία, σε συνδυασμό με την, παραδοσιακά, παροξυσμική αισθητική του Ντάνι Μπόιλ καθιστούν την εμπειρία της προβολής του εφάμιλλη με τη βουτιά στην αποχέτευση που επιχειρεί ο ήρωας ως παιδί στην πρώτη πράξη.

Η πρώην CEO του Netflix Σουάτι Σέτι απέκτησε τα δικαιώματα για το sequel της ταινίας, αλλά και για τηλεοπτική σειρά βασισμένη σε αυτή και παρουσιάζεται έτοιμη να φέρει στην μεγάλη ή στη μικρή οθόνη το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας του Τζαμάλ. Επιστροφή Ντεβ Πατέλ δεν αναμένεται, ο Ντάνι Μπόιλ είναι απασχολημένος αυτή την περίοδο με άλλα sequels, εκείνα των «28 Ημερών Μετά», αλλά στις μέρες μας σημασία έχει το brand name. Τι ισχύ μπορεί να έχει κι αυτό, όμως, για μια ταινία που, παρά τα 8 της Όσκαρ, μοιάζει παντελώς ξεχασμένη όχι μόνο από την κριτική, μα κι από το κοινό που την αγκάλιασε;

Όσο ψάχνετε την απάντηση, σας αφήνουμε με το αρκουδιάρικο που, χάρη στη φόρα της ταινίας, πήρε κι αυτό Όσκαρ.