Για αυτούς που μεγάλωναν στις δεκαετίες του '80 και του '90, η «υπόθεση Σταλόνε» υπήρξε μια από τις πιο καυγατζίδικες περιπτώσεις σταρ όλων των εποχών. Υπήρχαν πολλοί που τον λάτρευαν, κάμποσοι που τον περιφρονούσαν και μια χούφτα (κυρίως) κριτικών που τον μίσησαν σαν αίτιο πολιτισμικών δεινών. Τα χρόνια πέρασαν, ο καυγάς, όπως πάντα συμβαίνει, δεν άξιζε τον χρόνο, όμως ο Sly είναι πάντα εδώ και το τόξο που έχει διαγράψει είναι εντυπωσιακό. Έζησε αρκετά ώστε να αντέξει τα χτυπήματα και να βγει από πάνω αναγνωριζόμενος ποικιλοτρόπως ως δημιουργός και, ακόμα περισσότερο, έγινε ένα ζωντανό παράδειγμα του ότι οι άνθρωποι αλλάζουν - ναι, και προς το καλύτερο.
Η συνέντευξη στο Hollywood Reporter (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη εδώ) είναι αναπόφευκτα ενδιαφέρουσα, ξύπνια, ενήμερη και αποκαλυπτική μιας ιδιοσυγκρασίας.Ο Σταλόνε, χρόνια αφ' ότου ήταν ακριβώς το αντίθετο, είναι cool τύπος, αυτοσαρκάζεται αναντίστοιχα του (θεωρητικού του) macho κύρους, αναθεωρεί, παραπονιέται για τις αλήθειες της ζωής που κανείς δεν μαθαίνει έγκαιρα, υπερασπίζεται το έργο του, το κοροϊδεύει, κάνει λάθη και τα διορθώνει και έχει την ενέργεια του παιδιού που, όπως λέει, προσπαθεί κάθε μέρα να συναντά μέσα του.
Ανθολογήσαμε κάποες στιγμές τις συνέντευξης. Μία, ενδεικτική - μιλώντας για το επερχόμενο 3ο «Creed» που θα είναι η πρώτη ταινία σύμπαντος του Ρόκι που δεν θα τον περιλαμβάνει. «Είναι κρίμα γιατί ξέρω τι θα μπορούσε να είναι. Πήγε σε μια κατεύθυνση που είναι αρκετά διαφορετική από ότι θα επέλεγα. Είναι μια άλλη φιλοσοφία - αυτή των Ίρβιν Γουίνκλερ και Μάικλ Μπ. Τζόρνταν. Τους εύχομαι να πάει καλά, αλλά εγώ είμαι πολύ πιο συναισθηματικός. Θέλω οι ήρωές μου να κοπανιούνται, αλλά δεν τους θέλω σε χώρους σκοτεινούς. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι έχουν αρκετό σκοτάδι δικό τους ήδη». (Και μόνο που ο Τζόρνταν είναι στην ίδια πρόταση με τον Ίρβιν Γουίνκλερ, σε πρόσφατες δηλώσεις ο Σταλόνε δεν ήταν ποτέ τόσο πικραμένος όσο εναντίον του, καταλάβαμε.)
Για την θεωρούμενη ως ψυχροπολεμικότητα του 1985 του (4ο Ρόκι, 2ο Ράμπο) και την σημερινή αναβίωση αυτού του κλίματος: «Η Ρωσία είχε όντως ενοχληθεί από τις ταινίες αυτές. Το άσχημο είναι ότι όσο κι αν πιστεύεις ότι το σινεμά αλλάζει τα πράγματα, υπάρχει μια κουλτούρα βίας όταν αντιμετωπίζεις μια ισχυρή, μιλιταριστική κυβέρνηση. Ήθελα να δείξω δυο τύπους να πλακώνονται, αντί για 20 εκατομμύρια να σκοτώνονται. Όπως στις παλιές μέρες. Έστελνες τον καλύτερο μαχητή σου. Έστελνες τον Δαυίδ, έστελναν τον Γολιάθ. Εγώ το έκανα όπως θα ήθελα να είναι τα πράγματα. Σήμερα βλέπω πώς είναι.»
Για την πολιτική κάθεται, σοφά, στον φράχτη του. «Μια καλή ιστορία είναι μια καλή ιστορία και όταν γέρνεις προς την πολιτική ψάχνεσαι για φασαρία. Ο πρόεδρος Ρίγκαν πίστευε ότι ο «Ράμπο είναι Ρεπουμπλικανός», δεν πάει έτσι. Ο Ράμπο είναι εντελώς ουδέτερος. Δεν ζει καν στη χώρα. Αισθάνεται περιφρονημένος από αυτήν. Έχω ψηφίσει και τους δυο, αλλά είμαι εντελώς στη μέση. Ο κόσμος θεωρεί ότι είμαι σαν αυτό που υποδύομαι. Όμως εγώ συνδιαλέγομαι με όλους και είναι λάθος να μην το κάνεις.»
Στα πιο διασκεδαστικά μιλά για τους ρόλους που αρνήθηκε - «το ότι αρνήθηκα το Witness (σ.σ. 'Μάρτυς Εγκλήματος' του Πίτερ Γουίαρ, ο ρόλος πήγε στον Χάρισον Φορντ) με σκότωσε, ήταν λάθος». Αρνήθηκε το «Pulp Fiction», το «Coming Home» («αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα από τον Γιον Βόιτ, ήταν τεράστιος«) αρνήθηκε και 34 εκατομμύρια δολάρια (85 σημερινά...) για ένα 4ο Ράμπο ήδη από τα γυρίσματα του τρίτου μέρους του franchise.
Μιλά για την φιλία του με τον Άρνολντ: «Είναι σοφός και μιλά για φιλοσοφία και αυτό τον έχει φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Είναι ωραίο να μιλάς με έναν άνθρωπο που υποστηρίζει έμπρακτα όσα λέει. Και κάνουμε και σαχλαμάρες παρέα, γελάμε και με τα παλιά. Του λέω ότι είμαστε οι δύο τελευταίοι τυραννόσαυροι,.Απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον».
Και μιλά και για τον «Tulsa King» βέβαια. «Πάντα ήθελα να παίξω έναν γκάνγκστερ. Αλλά έναν ιδιαίτερο γκάνγκστερ, που δεν μοιάζει ακριβώς με τέτοιον, τουλάχιστον όχι όταν τον πρωτοβλέπεις. Είναι συνεργάσιμος. Σκεφτόμουν την Μεταμόρφωση του Κάφκα και πως θα ήταν να ξυπνούσες σε ένα διαφορετικό επάγγελμα αλλά με τον ίδιο χαρακτήρα. Τον παίζω όσο πιο κοντά σε μένα έχω παίξει ποτέ χαρακτήρα.»
Και αφού μάθουμε ότι τα ξαναβρήκε με την γυναίκα του, ότι έχει αλλάξει τρομερά τα τελευταία 10 χρόνια, ότι θα κάνει reality με την οικογένειά του (και το υποστηρίζει!), αφού δηλώσει την πικρία του που δεν θα έχει ποτέ μερίδιο από τον «Rocky» του ενώ έχουν όλοι όσοι δεν έχουν σχέση με δαύτον, αφού πει τη γνώμη του για τις 13 συνεχόμενες υποψηφιότητες για...Βατόμουρα, αφού μιλήσει και για την πιο υποτιμημένη ταινία του (μερική έκπληξη εδώ), αφήνει και μια ρήση χαρακτηριστική της δημιουργίας και του καλλιτεχνικού προφίλ του: «Θέλω οι άνθρωποι να αποκομίζουν ένα είδος ελπίδας φεύγοντας από την αίθουσα. Δεν θέλω οι ήρωές μου να πεθαίνουν».
Έτσι.
