Σε κείμενα και συζητήσεις για το «Χαμένοι στη Μετάφραση» η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στους χαρακτήρες της Σκάρλετ Γιόχανσον και τον Μπιλ Μάρεϊ είναι ένας διαρκώς επανερχόμενο σημείο διαφωνίας, με τους …αρνητές να την επικαλούνται ως βασικό επιχείρημα. Η ίδια η Σοφία Κόπολα, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της στο Rolling Stone, είδε την ταινία με τα έφηβα παιδιά της πριν λίγα χρόνια και εκείνα σχολίασαν «γιατί αυτή είναι τόσο μικρή κι αυτός τόσο μεγάλος».

«Δεν πρόκειται να πολυασχοληθώ με αυτό το ζήτημα. Έκανα εκείνο που έκρινα σωστό την εποχή που το γύρισα, που ήμουν κοντά στην ηλικία της Σκάρλετ. Τα παιδιά μου, που ήταν έφηβοι, το σχολίασαν και με ρώτησαν τι τρέχει με αυτό. Αλλά ο Μπιλ είναι τόσο αξιαγάπητος και γοητευτικός. Και έπειτα, η ιστορία πραγματεύεται τον τρόπο που μπορείς να έχεις ρομαντικές σχέσεις χωρίς να είναι σεξουαλικές ή σωματικές. Μπορείς να ερωτευτείς ανθρώπους χωρίς να έχεις τέτοιο στόχο. Μπορείς να συνδεθείς με άτομα που δεν μπορείτε να είστε μαζί, επειδή βρίσκεστε σε διαφορετικά στάδια της ζωής, αυτό ήταν μέρος της ιδέας», ανέφερε η Σοφία Κόπολα.

Για μας αυτό που λέει είναι αυτονόητο, αλλά εδώ θα είμαστε για να το (ξανα)συζητήσουμε και θα συνεχίσουμε να το συζητάμε, γιατί η ταινία 20 χρόνια μετά δεν λέει να πάει πουθενά, παραμένει αγαπητή και, θα έλεγε κανείς, ότι έχει κερδίσει ήδη το πρώτο (ίσως και το δεύτερο) στοίχημα απέναντι στον χρόνο.