Βγάζει κάτι ωραίο το ζευγάρι αυτό. Αν βέβαια συμπαθείς δύο ηθοποιούς οι πιθανότητες είναι να βλέπεις με καλό μάτι και συνεργασία τους, αν και εδώ παίζει έναν ρόλο και ότι το σχέδιο σχετίζεται με τη μουσική - στην οποία αμφότεροι έχουν και ταλέντο και αδυναμία. Επιφύλαξη; Οπωσδήποτε στο ότι το γυρίζει ο Κρεγκ Μπρούερ του οποίου δεν μπορώ να πω ότι έχω επιτύχει ανάλογη αδυναμία σε κάποια ταινία του, αν και κάποιοι θα διαφωνήσουν ίσως για το «Dolemite is My Name», ίσως και για το «Hustle & Flow» παλαιότερα. Εγώ δεν τα κατάφερα, ποτέ δεν είναι αργά.
Τούτο στηρίζεται σε μια αληθινή ιστορία, της δημιουργίας ενός tribute band στον Νιλ Ντάιαμοντ από δύο παρηκμασμένους μουσικούς που κατάφεραν σύμφωνα με τη σύνοψη να «αποδείξουν ότι ποτέ δεν είναι αργά να βρεις τον έρωτα και τα όνειρά σου». Πολύ ποτέ δεν είναι αργά πέφτει, ενίοτε σημάδι ότι κάποτε είναι. Την ταινία έχει ανάλαβει η Focus, και στηρίζεται σε ένα ντοκιμαντέρ του 2008. Κοντά στο πρωταγωνιστικό ντουέτο οι Μάικλ Ιμπεριόλι, Φίσερ Στίβενς, Τζίμ Μπελούσι, Έλα Άντερσον, Κινγκ Πρίνσες, Μουστάφα Σακίρ και Χάντσον Χίλμπερτ Χένσλι.
Δηλώνουμε χαρά για την Κέιτ Χάντσον, η οποία αθόρυβα κάνει το δικό της στη βιομηχανία, παίζει σχεδόν κάθε χρόνο (συχνότατα σε ταινία σχετιζόμενες με μουσική - κάποτε παρολίγο να είναι αυτή και στο «Μoulin Rouge» του Λούρμαν!), ενώ φέτος παρέδωσε και το δισκογραφικό της ντεμπούτο με το «Glorious», που και ωραίος φουλ αμερικάνικος δίσκος είναι και γερές κριτικές πήρε. Ίσως αυτό τη φέρει και λίγο κοντύτερα σε ένα όνειρό της να υποδυθεί την Στίβι Νικς των Fleetwood Mac, κάτι που, λέμε εμείς, θα ήταν ωραίο να γίνει σύντομα.
Ο Χιου Τζάκμαν από την άλλη γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το «Deadpool and Wolverine» και ετοιμάζεται πρόσθετα για residency στο Radio City για το 2025, όπου και θα τραγουδά επιτυχίες του από...επιτυχίες του (The Greatest Showman, (θέατρο) Music Man), ενώ να θυμίσουμε ότι ο Τζάκμαν, μόλις στα 56 του, δεν είναι μακριά από EGOT, καθώς έχει και Γκράμι και 2 Τόνι και Έμμι, μόνο το Όσκαρ του λείπει.
Τραγουδάκι.
