«Γεννήθηκα το 1934 και με μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου, η μητέρα μου μόνη της, που είχε δυο παιδιά εκτός γάμου. Ο πατέρας πουθενά. Ζούσαμε σε ένα μικρό σπίτι με τη γιαγιά, τη μητέρα μας και τους θείους μας. Μεγαλώσαμε σε μια Ιταλία με βομβαρδισμούς, πείνα και μια γενική αίσθηση χάους, αλλά δε μας αναστάτωνε αυτό, ήμασταν παιδιά. Μας αναστάτωναν οι χλευασμοί από τα άλλα παιδιά στο σχολείο, το πως μας κοίταζαν οι έφηβοι στο δρόμο, γελούσαν με μας, μας εκφόβιζαν επειδή η μητέρα μας ήταν ανύπαντρη. Το να την λένε «πόρνη» ήταν ο πιο απλός χαρακτηρισμός. Στο σπίτι, η αδερφή μου κι εγώ δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε το μίσος, αλλά η μητέρα μάς δίδαξε να είμαστε δυνατοί, περήφανοι, […] και να χτίσουμε μια ταυτότηα που δεν θα διαμορφώνεται από την έγκριση των άλλων, αλλά από τη δική μας αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση. Και δεν ήταν εύκολο αυτό».
Με αυτή τη περιγραφή-ποταμό, ξεκινάει η Σοφία Λόρεν να αφηγείται την ζωή της σε άρθρο που έγραψε η ίδια και δημοσιεύτηκε στο Variety, με τίτλο «Δεν το βάζουμε ποτέ κάτω», περιγράφοντας με αληθινά ήρεμο και νοσταλγικό τόνο, μια ζωή γεμάτη.
Συνεχίζει λέγοντας πως «μετακόμισε στη Ρώμη στα 16 της μαζί με τη μητέρα της, για να κυνηγήσει το όνειρό της στο σινεμά» και θυμάται να της κάνουν λόγο στις οντισιόν για το σχήμα της μύτης της. Παράδεχεται πως τότε δεν άλλαξε τίποτα στην εμφάνισή της, παρά μόνο το ύφος της, κι από τότε όλο εκείνο το αίσθημα πληρότητας και αυτοπεποίθησης φαινόταν στα μάτια της και την έκανε να ξεχωρίζει πια.
Για τον μεγάλο της έρωτα με τον Κάρλο Πόντι, που κράτησε για περισσότερες από έξι δεκαετίες έχει μια κουβέντα να πει. «Ήμασταν άντρας και γυναίκα, σύζυγοι, παραγωγός ο ένας και ηθοποιός ο άλλος, πατέρας και μητέρα, αλλά πάνω απ’ όλα ήμασταν φίλοι».
Μιλάει για το πόσο ταλαιπωρήθηκε να αποκτήσει τους δυο γιούς της και θυμάται τα δάκρυα που της έφεραν στα μάτια οι δυο γέννες, μια τόσο βαθιά και έντονη ανάγκη της να γίνει μητέρα. Ευτύχησε να δουλέψει με τον σύζυγό της, να συνδυάσει τη καριέρα και τη μητρότητα, και να συνεργαστεί πρόσφατα ξανά με τον γιό της, Εντοάρντο ως σκηνοθέτη στη «Ζωή Μπροστά», που προβάλλεται στο Netflix, και πρόσφατα κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού.
Διαβάστε εδώ την ιστορία της ζωής της, έτσι όπως την αφηγείται η ίδια η Σοφία Λόρεν.
