Πριν δύο ημέρες γιορτάστηκε η 30ή επέτειος του «Speed», μιας ομολογουμένως απολαυστικής περιπέτειας ('90ς style) και στο πάνελ του BeyondFest βρέθηκαν οι δύο πρωταγνωιστές εκείνης της ταινίας και ο σκηνοθέτης της, ο Ολλανδός Γιαν ντε Μποντ. Η Σάντρα Μπούλοκ επανέλαβε για πολλοστή φορά πόσο θα ήθελε να γίνει μια τρίτη ταινία - ίσως και για να διαγραφεί από τη μνήμη ότι είχε παίξει στο πρώτο σίκουελ (1997), απόντος Κιάνου ο οποίος δεν έφτασε ως εδώ παίζοντας σε λάθος ταινίες. Η δεύτερη ταινία ήταν αυτό το λάθος σχέδιο που έχει μείνει στην ιστορία για τις κακές κριτικές, τα κακά εισιτήρια, το συνολικό της εσφαλμένο - που εν συνεχεία απεδείχθη και δολοφονική του franchise.

Κι αν γινόταν τρίτη ταινία που θα τρέχανε; Σε λεωφορείο έγινε, σε σκάφος έγινε, σε αεροσκάφος δεν ξέρω πόσο νόημα θα είχε, σε τρένο έχει γίνει, άλλωστε το απολαυστικό ιαπωνικό «Bullet Train» του 1975 είναι και η ταινία που ξεδιάντροπα κλέβει το «Speed» του 1994.

Αν χαρήκαμε για κάτι από την όλη επετειακότητα είναι που ξαναείδαμε τον Γιαν ντε Μποντ, έναν κάποτε σπουδαίο οπερατέρ (στην Ολλανδία με τον Βερχόφεν και άλλους, στο Χόλιγουντ με ορισμένες κλασικές υπογραφές) που μετέπειτα διάλεξε όπως άλλοι ανάλογοι τότε την Σκηνοθεσία, αλλά δεν διέπρεψε παρά μόνο ίσως στο...«Speed». Έκανε μόνο πέντε ταινίες, ίσως γιατί οι τρεις τελευταίες του (θλιβερό ριμέικ του «Haunting», «Speed 2» και κάποια ταλαίπωρη Λάρα Κροφτ - σόρι Αντζελίνα μας) ήταν τόσο ατυχείς δημιουργίες. 21 χρόνια μετά από εκείνη την Λάρα ο ντε Μποντ δεν έχει ξαναεπιχειρήσει και ίσως θα ήταν καλύτερα να μην επέστρεφε με μια ταινία που σήμερα, μάλλον, δεν θα είχε θέση παρά σε καναπεδοπλατφόρμα.