Λίγα χρόνια μετά την περιπλάνηση στον πλανήτη Σολάρις, ο μέγιστος Ρώσος δημιουργός επέστρεψε στην επιστημονική φαντασία χωρίς να αποχωριστεί τον πλανήτη Γη, αλλά επιλέγοντας να περιπλανηθεί σε μία αχαρτογράφητη περιοχή του, που βέβαια δεν είναι άλλη από το εσωτερικό της ανθρώπινης ύπαρξης σε μία σχεδόν ντοστογιεφσκική εξερεύνηση.
Το «Στάλκερ» συνεχίζει και συμπληρώνει τις φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις του «Σολάρις» στην περίφημη φανταστική Ζώνη, μια αυστηρά φρουρούμενη περιοχή υψηλής ενέργειας όπου όλοι οι γνωστοί φυσικοί νόμοι έχουν αλλοιωθεί ή ανατραπεί και στην οποία ο οδηγός του τίτλου αναλαμβάνει να οδηγήσει έναν συγγραφέα και έναν καθηγητή με τελικό προορισμό το ουτοπικό δωμάτιο όπου όλες οι επιθυμίες μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Μοιρασμένη χρωματικά ανάμεσα στη σέπια και το έγχρωμο, και με το υγρό στοιχείο να βρίσκεται πανταχού παρών, το υπνωτικό αυτό βύθισμα στις έσχατες περιοχές του ανθρώπινου μυαλού, συνειδητού και ασυνειδήτου, αποτέλεσε μια από τις πιο περιπετειώδεις παραγωγές του Ταρκόφσκι, με κομμάτια της να έχουν γυριστεί ως και τρεις φορές εξαιτίας προβλημάτων στο στοκ του φιλμ, δημιουργικών συγκρούσεων και βέβαια της τελειομανίας του σκηνοθέτη - το «Στάλκερ» αποτελεί την αποθέωση της ευρηματικότητας.
Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας φτιαγμένη χωρίς σχεδόν τίποτε το τεχνητό και με ελάχιστα εφέ, ένας ονειρικός, υπερβατικός κόσμος χτισμένος από τα υλικά της πραγματικότητας φιλτραρισμένα μέσα από τη ματιά ενός αληθινά οραματιστή δημιουργού. Το «Στάλκερ» προβλήθηκε σαν σήμερα 13 Μαΐου 1980 στις Κάννες, αποσπώντας το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής, ενώ η περίφημη Criterion συμπεριέλαβε το φιλμ στην ταινιοθήκη της σε μία νέα, εκθαμβωτική επεξεργασία πριν δυο χρόνια, αποτυπώνοντας στα σχεδόν 142 πλάνα της, την αγνή, ανθρώπινη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα.
Δείτε το τρέιλερ της έκδοσης παρακάτω.