Όπως είχαμε προβλέψει ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, αμέσως μετά τη δημοσιογραφική προβολή των "Άλπεων", η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου ήταν από την πρώτη στιγμή ανάμεσα στα φαβορί για κάποιο από τα μεγάλα βραβεία του Φεστιβάλ Βενετίας. Το βραβείο σεναρίου που απέσπασαν πανάξια στη χτεσινοβραδινή τελετή υπήρξε η ελάχιστη ίσως ανταμοιβή για μια ταινία που συζητήθηκε όσο λίγες στη φετινή Βενετία και κατάφερε να ξεχωρίσει έχοντας να συναγωνιστεί ονόματα μεγαθήρια. Ο Ντάρεν Αρονόφσκι και η κριτική επιτροπή επιβράβευσαν με τον πιο ηχηρό τρόπο τη φρεσκάδα και την πρωτοτυπία μιας μικρής ανεξάρτητης ταινίας που ό,τι της έλειπε σε προϋπολογισμό της περίσσευε σε ιδέες.
Την ίδια στιγμή αποδεικνύεται ολότελα σωστή η απόφαση του Λάνθιμου να αποφασίσει να στείλει τις Άλπεις στη Βενετία μετά την φημολογούμενη άρνηση των Καννών να δώσουν στην ταινία μια θέση στο διαγωνιστικό τους πρόγραμμα και να μη δεχτεί μια θέση σε κάποιο από τα παράλληλα τμήματα του Φεστιβάλ. Όσοι πάλι είχαν σπεύσει, συχνά με κακεντρέχεια και άγνοια, να θεωρήσουν τον Κυνόδοντα ένα πυροτέχνημα που δύσκολα θα έχει ανάλογη συνέχεια θα πρέπει να το ξανασκεφτούν καθώς ο Λάνθιμος επιβεβαιώνει με την τρίτη μόλις ταινία του τη θέση του ανάμεσα στους σημαντικότερους νέους δημιουργούς του ευρωπαϊκού και όχι μόνο σινεμά. Μαζί του μπορεί να κερδίσει τα μέγιστα και το ελληνικό σινεμά αφού πλέον η χώρα μας εδραιώνει σιγά-σιγά τη θέση της ως ανερχόμενη κινηματογραφία. Ευχή μας ωστόσο είναι αυτές οι επιτυχίες να μη μείνουν απλώς φεστιβαλικά εύσημα, αλλά να μετατραπούν κυρίως σε εισιτήρια στις ελληνικές αίθουσες αν θέλουμε να μιλάμε και για μια βιώσιμη κινηματογραφία που δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην κρατική ελεημοσύνη, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αυτό της υποστήριξης ενός αυστηρά «καλλιτεχνικού» ανεξάρτητου κινηματογράφου, κινήθηκαν άλλωστε όλα σχεδόν τα βραβεία με πρώτο και καλύτερο το Χρυσό Λέοντα που απονεμήθηκε στον εξαιρετικό "Φάουστ" του Αλεξάντερ Σοκούροφ αφήνοντας με άδεια χέρια το ρηχό "Shame" του Στιβ Μακ Κουίν που περιορίστηκε στο βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τον Μάικλ Φασμπέντερ ή το ακαδημαϊκό "A Dangerous Method" του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Ο Σοκούροφ καταθέτει εδώ ένα αληθινό έργο ζωής δίνοντας τη δική του εκδοχή πάνω στο αριστούργημα του Γκέτε και αν το πρώτο μέρος της ταινίας μπορεί να κουράζει με τους καταιγιστικούς του διαλόγους στο τελευταίο μέρος ο "Φάουστ" απογειώνεται σε μεγάλη τέχνη. Μικρή έκπληξη αποτελεί και η βράβευση του εξαιρετικά βίαιου και σκοτεινού "People Mountain, People Sea" δια χειρός του Κάι Σανγκτζούν από την Κίνα, που είχε βραβευτεί πριν από τρία χρόνια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το Χρυσό Αλέξανδρο για την πρώτη ταινία του "Red Awn".
Πανάξια και η βράβευση του "Terraferma" του Εμανουέλε Κριαλέζε μια συγκινητική όσο και καυστική για την ιταλική κοινωνία ματιά πάνω στο δράμα των παράνομων μεταναστών που πολιορκούν τις ιταλικές ακτές. Αν τώρα υπάρχουν κάποιοι που «αδικήθηκαν» φέτος αυτοί δεν είναι παρά ο Ρομάν Πολάνσκι με το εκπληκτικό "Carnage" ένα υποδειγματικό μάθημα σκηνοθεσίας μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος και ο Τόμας Άλφρεντσον με το "Tinker, Tailor, Soldier, Spy' μια απολαυστική παλιομοδίτικη διασκευή του ομώνυμου, τοποθετημένου στον Ψυχρό Πόλεμο μυθιστορήματος του Τζον Λε Καρέ. Και όταν τέτοιες ταινίες μένουν εκτός βραβείων καταλαβαίνει κανείς ότι η φετινή χρονιά θα μείνει στην ιστορία του Φεστιβάλ με μεγάλα γράμματα και ίσως ακόμη πολύ περισσότερο χαραγμένη στη μνήμη του ελληνικού σινεμά.
Λευτέρης Αδαμίδης
Αναλυτικά τα βραβεία:
Χρυσός Λέοντας: «Faust» του Αλεξάντερ Σοκούροφ
Βραβείο Επιτροπής: «Terraferma» του Εμανουέλε Κριαλέζε
Βραβείο Σκηνοθεσίας: Σανγκτζούν Κάι, «Ren Shan Ren Hai»
Βραβείο Ανδρικού Ρόλου: Μάικλ Φασμπέντερ, «Shame» του Στιβ ΜακΚουιν
Βραβείο Γυναικείου Ρόλου: Ντίνι Γιπ, «Tao Jie» της Αν Χούι
Βραβείο Σεναρίου: «Αλπεις», σε σενάριο Γιώργου Λάνθιμου, Ευθύμη Φιλίππου.
Bραβείο FIPRESCI: «Shame» του Στιβ ΜακΚουίν
Βραβείο Φωτογραφίας: «Wuthering Heights» της Άντρεα Άρνολντ
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενων: Σότα Σομετάνι και Φούμι Νικάιντο, για το «Himizu» του Σιον Σόνο
