Ο κινηματογραφικός 21oς αιώνας, κατά Ταραντίνο (Μέρος 1ο)

Οι 20 αγαπημένες ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο για τον αιώνα που διανύουμε. Στο πρώτο μέρος, από το Νο 20 μέχρι το Νο 11.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
Ο κινηματογραφικός 21oς αιώνας, κατά Ταραντίνο (Μέρος 1ο)

Ο Κουέντιν προσκλήθηκε στο podcast του Μπρετ Ίστον Έλις και αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι - δεν πρέπει και να αμφιταλαντεύθηκε πολύ. Οι επιλογές του, όπως θα περίμενε όποιος στοιχειωδώς τον παρακολουθεί είναι λίαν ταραντινικές, απέχουν μίλια μακριά από την κριτικά εννοούμενη κανονικότητα, βλέπουν πολύ horror υπογραφής (αλλά με την άτιμη την «υπογραφή» καθείς κι η τζίφρα του), στηρίζει φιλαράκια, πετάει ωραίες (και εύστοχες) σπόντες, γενικώς είμαστε μερικοί που γουστάρουμε. Αν όχι τις ταινίες στο σύνολό τους, στο κριτήριο που τις κινεί.

Στις πρώτες δέκα του λοιπόν είχε μερικά highlights - με την καλή έννοια - και έκδηλο κάτι που δεν μπορώ προσωπικά παρά να αγαπώ: Την ικανότητα (και την φύση του) να προτιμά έργα που πολλοί λάτρεις του δεν θα αναγνώριζαν ακόμα και αν τους τα έδειχνες τρεις φορές τη μέρα με εισαγωγή και υπότιτλους.

Έβαλε Σπίλμπεργκ (το «ριμέικ» του West Side Story) λέγοντας ιντριγκαδόρικα ότι ο Σπίλμπεργκ εδώ αποδεικνύει ότι το έχει ακόμα και ότι ο Σκορσέζε δεν έχει κάνει τόσο συναρπαστική ταινία αυτό τον αιώνα. Καλά, Κουέντιν, ότι ο Σπίλμπεργκ το έχει είναι ηλίου φαεινότερο σε ό,τι κάνει.

Έβαλε Το Πάθος του Χριστού του Γκίμπσον, μιας εκ των βασικών ταινιών του αιώνα στο τμήμα «υπογράφω με το αίμα μου όσα σκηνοθετώ» και τέτοιο σινεμά δεν μπορεί να αρέσει σε όλους, όλες και όλα. Γέλαγε πολύ και νευρικά λέει σε όλο το έργο, όχι επειδή η ακραία κινηματογραφική βία τον κάνει και γελάει, αλλά γιατί ήταν τόσο fucked up το έργο. Και τόσο μοναδικό, προσθέτουμε.

Έβαλε το Mοneyball, που εντάξει είναι σχετικά εύκολο, τώρα πια, να δικαιολογήσεις γιατί έπεσε το σαγόνι πολλών από την πρώτη προβολή, έβαλε φιλαράκια Ιλάι Ροθ και Ρομπ Ζόμπι (σημαντική η στήριξη σε φίλους, όλα τα άλλα υπό συζήτηση...), έβαλε Battle Royale, όπου μεταξύ άλλων και χώνει στην κλοπή που του έχει κάνει το Αγώνες Πείνας της Σούζαν Κόλινς, έβαλε και Jackass: The Movie ως το έργο που τον έκανε να γελάσει πιο πολύ στην 25ετία.

Ιδού λίστα, μόλις έρθει και η πρώτη δεκάδα θα σας την παρουσιάσουμε:

11. Battle Royale (Kinji Fukasaku)

12. Big Bad Wolves (Aharon Keshales, Navot Papushado)

13. Jackass: The Movie (Jeff Tremaine)

14. The School of Rock (Richard Linklater)

15. The Passion of the Christ (Mel Gibson)

16. The Devil’s Rejects (Rob Zombie)

17. Chocolate (Prachya Pinkaew)

18. Moneyball (Bennett Miller)

19. Cabin Fever (Eli Roth)

20. West Side Story (Steven Spielberg)

«Bugonia»: Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης υποψήφιος για καλύτερο μοντάζ στα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας ΚινηματογράφουΧρυσές Νύχτες 2025: Η ΕΑΚ παρουσιάζει τις καλύτερες μικρού μήκους της χρονιάς