Ένας οδηγός σχολικού λεωφορείου θα περάσει δια πυρός και σιδήρου – κυριολεκτικά – προκειμένου να σώσει 22 παιδιά από μια εκ των φονικότερων πυρκαγιών που καταγράφηκαν ποτέ στην ιστορία της Καλιφόρνια. 

Βασισμένη στην πραγματική, καταστροφική πυρκαγιά Camp Fire, που εκδηλώθηκε το πρωινό της 8ης Νοεμβρίου 2018 στην κομητεία Μπιούτ στη Βόρεια Καλιφόρνια, η ταινία ακολουθεί την ιστορία του οδηγού σχολικών λεωφορείων Κέβιν ΜακΚέι ο οποίος κλήθηκε να μεταφέρει με ασφάλεια μια τάξη παιδιών μέσα από μια κόλαση φωτιάς που κράτησε ώρες ατελείωτες, με μοναδική άλλη βοήθεια αυτή μιας δασκάλας (στην πραγματικότητα οι δασκάλες ήταν δυο, αλλά η μια ζήτησε να μη συμπεριληφθεί στην ταινία) της Μαίρη Λούντβιγκ.

Ο Γκρίνγκρας επιστρατεύει το γνωστό docu-style σκηνοθετικό του ύφος προκειμένου να προσδώσει στην ταινία αυθεντικότητα και ρεαλισμό και το πετυχαίνει απόλυτα. Η κάμερα στο χέρι, η τρεμάμενη εικόνα και η διαδοχική εναλλαγή των σκηνών από το μέτωπο των καταστροφών στα σημεία οργάνωσης των πυροσβεστικών και λοιπών αρχών, δίνουν γκάζι στο φιλμ το οποίο σε κρατάει σε διαρκή εγρήγορση, ακόμα κι αν ξέρεις πως θα καταλήξουν τα πράγματα.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έλλειψη στο παραδοσιακά καλό, καταστροφολογικό Χόλιγουντ και παλιές καραβάνες όπως ο Άγγλος δημιουργός μας υπενθυμίζουν το πόσο πολύ λείπουν από το σύγχρονο σινεμά. Εδώ ο Γκρίνγκρας κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, δημιουργεί δηλαδή τις συνθήκες για μια δραματική εμπειρία γεμάτη από τέτοια έντασης δράση, ικανή να σου διαλύσει το νευρικό σύστημα. Διόλου τυχαία θα βρεις τον εαυτό σου αγκιστρωμένο στην άκρη της θέσης σου, αφού έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και στο μοντάζ το οποίο δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, διατηρώντας στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ρυθμό ασταμάτητο και καταιγιστικό.

Η επιστροφή του ΜακΚόναχι είναι κάτι παραπάνω από τίμια, υπάρχει εδώ η ενίσχυση του ατομικού δράματος που έρχεται σε σύγκρουση με το συλλογικό ηρωικό και ο ΜακΚόναχι γνωρίζει πολύ καλά πως να χειριστεί και να αποδώσει τον ήρωα της διπλανής πόρτας. Ενδεχομένως η ερμηνεία του να γίνεται ακόμα πιο βιωματική από τη στιγμή που τον γιο του στην ταινία υποδύεται ο πραγματικός του γιος, ενώ την μητέρα του – ναι, καλά μαντέψατε – η κανονική του μητέρα.

Το «Το Χαμένο Λεωφορείο» δεν εφευρίσκει τον τροχό, είναι όμως καμωμένο από τα καλύτερα δυνατά υλικά ενός παλαιομοδίτικου Χόλιγουντ, σαφώς πιο ανυψωμένου εδώ λόγω της τεράστιας εμπειρίας του Γκρίνγκρας.

Βαθμολογία: ★★★