Η ομηρική «Οδύσσεια», όπως και η «Ιλιάδα» βέβαια, είναι οι αφηγήσεις-υποδείγματα πάνω στις οποίες στηρίζονται αισθητικά οι περισσότερες «μεγάλες» ιστορίες που σκαρφιζόμαστε έκτοτε. Οι έννοιες του έπους και της επιστροφής, της μάχης, της θυσίας, της ύβρεως, της τιμωρίας, του ταξιδιού και του προορισμού εσωκλείονται στα ποιήματα αυτα. Μέχρι σήμερα, ελπίζοντας πάντα κανείς να μην είμαστε οι γενιές που θα τα αποκαθηλώσουν, αυτή είναι «η γραπτή μας απεικόνιση».

Ο Ουμπέρτο Παζολίνι έχει ξεκάθαρα βαρύ έργο και, αν μη τι άλλο, γερούς ερμηνευτικούς ώμους να στηριχθεί. Η ταινία είχε τις φεστιβαλικές της παρουσίες (Τορόντο, παγκόσμια πρεμιέρα - και Θεσσαλονίκη πρόσφατα) και τώρα έχουμε το πρώτο τρέιλερ, ίσως και το τελευταίο πριν την επίσημη έξοδο στις αίθουσες στις 6 Δεκεμβρίου. Υποθέτοντας ότι την ιστορία την ξέρουμε όλοι, ας διατυπώσουμε μια ελπίδα ότι δεν θα βυθιστεί σύγκορμο στα ταμεία.

Οι κριτικές, σύμφωνα τουλάχιστον με τον μετρητή του Metacritic, δεν είναι αριθμητικά αντιπροσωπευτικές, τείνουν προς το θετικές, χωρίς να παρατηρεί κανείς όμως παραληρήματα, όπως ίσως ας πούμε αν το υπέγραφε η Γκρέτα Γκέργουιγκ. Το τρέιλερ δείχνει μια αισθητική κατεύθυνση, ευγνωμονείς που η ανάγνωση δεν περιέχει ναζιστικές μπότες στους μνηστήρες και τάμπλετ στον Τηλέμαχο, ο Φάινς δείχνει φουλ αγωνιστικός και αποφασισμένος και η Μπινός λίαν μελαγχολική και επίμονη, είμαστε έτοιμοι, περιμένουμε.