Δεν θα διαβάσεις άρθρα επί άρθρων για τα πραγματικά καταπληκτικά και περίτεχνα μονοπλάνα του «Studio». Βλέπεις, η σειρά δεν έχει την κοινωνική διάσταση και το «ηθικό πλεονέκτημα» του «Adolescence», κι ας είναι ο ρυθμός και η πολυπλοκότητα τους υψηλότερου βαθμού δυσκολίας. Τα έχουμε πει ξανά, στην εποχή μας το θέμα υπερβαίνει τη διαχείρισή του και την κινηματογραφική αποτίμηση του αποτελέσματος – από καθαρή σύμπτωση το «Adolescence» πρόεκυψε ΚΑΙ μια πολύ καλή σειρά.

Θυμίζοντας στον τρόπο τοιυ το «Birdman» του Ινιάριτου, αν είχε περισσότερη πλάκα, καθώς και το «What Just Happened» του Αρτ Λίνσον – το βιβλίο, όχι την ομώνυμη ταινία – η σειρά των Σεθ Ρόγκεν και Έβαν Γκόλντμπεργκ είναι σκέτη απόλαυση για τους φίλους του σινεμά και τους γνώστες των ηθών της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ακολουθεί τον νέο υπεύθυνο ενός χολιγουντιανού στούντιο που (καμώνεται πως) ενδιαφέρεται για το καλό σινεμά, αλλά πρέπει να ικανοποιήσει τους ανωτέρους του και να φέρει όσα περισσότερα έσοδα γίνεται, διαβρώνοντας το όραμα των δημιουργών.

Κάθε επεισόδιο έχει γκεστ γνωστών σκηνοθετών και ηθοποιών, με την αρχή να γίνεται με τον Μάρτιν Σκορσέζε – ξαναδείτε την τελευταία του σκηνή στο πρώτο επεισόδιο και προσέξτε την κινησιολογία του στο βάθος του κάδρου, όταν έχει μάθει πια τα κακά μαντάτα. Το πραγματικό κωμικό αριστούργημα ήταν το δεύτερο επεισόδιο με τη Σάρα Πόλεϊ, ευτυχώς η σειρά συνέχισε στο ίδιο επίπεδο και, με μεγάλη μας χαρά, μαθαίνουμε ότι θα συνεχίσει να μας διασκεδάζει, καθώς η Apple την ανανέωσε για δεύτερη σεζόν.

Ελπίζουμε του χρόνου τέτοιον καιρό να βλέπουμε τα επεισόδιά της, αν και το εγχείρημα είναι πολύ προσεγμένο κι ενδεχομένως η παραγωγή να χρειάζεται περισσότερο χρόνο – πέραν του απαιτητικού γυρίσματος, η φωτογραφία έχει όψη ‘70s, ενώ τα σκηνικά στο στούντιο παραπέμπουν ενίοτε στα ‘30s. Δοκιμάστε το «Studio», αν δεν το έχετε δει ακόμα, ίσως γίνει η επόμενη comfort σειρά σας.