«Τρεις Σωματοφύλακες»... εις διπλούν έρχονται από την Γαλλία

Μείζον εμπορικά σχέδιο δύο ταινιών γυρισμένων ταυτόχρονα, με πολυπληθές καστ εντός του οποίου συναντάμε, μεταξύ άλλων, τους Βενσάν Κασέλ, Εύα Γκριν, Λουί Γκαρέλ και Βίκι Κριπς. 

Από τον Ηλία Δημόπουλο
«Τρεις Σωματοφύλακες»... εις διπλούν έρχονται από την Γαλλία

Ουκ έστιν αριθμός των φορών που το κλασικό μυθιστόρημα (1844) του Αλέξανδρου Δουμά έχει μεταφερθεί στο σινεμά. Ήδη από τα χρόνια του Βωβού, πολλαπλά στην κλασική εποχή (η εκδοχή με τον Τζιν Κέλι και τη Λάνα Τάρνερ του 1948 είναι η εντυπωσιακότερη) και όχι μόνο στις ΗΠΑ, ενώ υπάρχει πληθώρα διασκευών/μεταφορών και στα νεότερα χρόνια.

Τώρα έρχονται οι Γάλλοι με πλειάδα σταρ και ένα twist, αναπόφευκτα της εποχής. Είπαμε και το σινεμά είναι ζώσα ιστοριογράφηση των καιρών του. 

Ο Μαρτίν Μπουρμπουγιόν λοιπόν θα σκηνοθετήσει  το «Τρεις Σωματοφύλακες - Ντ' Αρτνανιάν» και το «Οι Τρεις Σωματοφύλακες - Μιλαίδη», με τον Φρανσουά Σιβίλ στον ρόλο του Ντ' Αρτανιάν και την Εύα Γκριν στον ρόλο της Μιλαίδης ντε Γουίντερ. Δίπλα τους παρελαύνει ένας θίασος ονομάτων πρωτοστατούντος του Βενσάν Κασέλ (ως Άθως), ο Ρομέν Ντουρί (ως Άραμης), ο Λουί Γκαρέλ ως Βασιλιάς Λουδοβίκος ο 13ος και πολλοί ακόμα.

Το twist, αν δεν το περιμένατε, είναι η είσοδος ενός νέου χαρακτήρα, του Χανιμπάλ (όχι αυτού), που θα είναι μαύρος και θα στηρίζεται στην αληθινή ιστορία του Λουί Ανιαμπά, του πρώτου μαύρου Σωματοφύλακα στην γαλλική ιστορία. Δεν υπάρχει στο μυθιστόρημα, δεν πειράζει. Και πολλά άλλα που δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα θα υπάρχουν στην μεταφορά.

Η υπόθεση κινείται στην περιοχή των 75 εκατομμυρίων προϋπολογισμού, νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο για ευρωπαϊκή παραγωγή, και η παραγωγός Pathe υπενθυμίζει συγκινητικά ότι ακριβώς 100 χρόνια πριν είχε βγάλει υπό τη μορφή φιλμικού σίριαλ μιας σειρά ημίωρων επεισοδίων βασισμένων στο βιβλίο του Δουμά.

Οι Ματιέ Ντελαπόρτ και Αλεξάντρ Ντε Λα Πατελιέ που έχουν αναλάβει το σενάριο μαζί με τον Μπουρμπουγιόν (που έκανε φέτος το «Eiffel» με τον Ρομέν Ντουρί) δηλώνουν ότι «θέλουν να φτιάξουν μια ταινία με αίσθηση της περιπέτειας, του στιλ, του σασπένς αλλά και με διαλόγους αντάξιους ενός Συρανό».

Ομιχλώδες προαίσθημα εδώ, παρότι πάντοτε ορεξάτοι για ωραία νέα σχέδια και δη βασισμένα σε κλασικές πηγές, κάπου τρέμεις το αίσθημα του «γαλλικού blockbuster» που πρέπει να τα βάλεις κάτω να θυμηθείς πότε ήταν αξιόλογη ταινία.