Αν εξαιρέσουμε το «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, που μετά το θριαμβευτικό ντεμπούτο του στο πρόσφατο φεστιβάλ του Σάντανς δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει και το κοινό της παγωμένης βερολινέζικης μητρόπολης, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τέσσερις μέρες πριν τη λήξη της 63ης Μπερλινάλε, η «Γκλόρια» του χιλιανού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λελιό είναι το όνομα που συζητιέται περισσότερο για τα επερχόμενα βραβεία.

Ταινία αδύνατο να μην γίνει αρεστή, χάρη στην ανεπιτήδευτη ομορφιά της, την συναισθηματική της ειλικρίνεια, η ανέλπιστη αυτή έκπληξη διηγείται την ιστορία μιας χωρισμένης γυναίκας που αποφασίζει στα 58 της χρόνια να πάρει την ζωή ξανά στα χέρια της και να αξιοποιήσει όσες δεύτερες ευκαιρίες της δίνονται στην πορεία, οδηγώντας σταδιακά τον εαυτό της στην ικανοποίηση μιας ήρεμης προσωπικής κάθαρσης.

Αυτό που ακολουθεί είναι ένας γλυκόπικρος συνδυασμός χιούμορ και μελαγχολίας που αντικρίζει με χαμόγελο και αισιοδοξία τις καθημερινές απογοητεύσεις της μέσης ηλικίας και ο οποίος συναντά μια πανέμορφη ηρωίδα στο πρόσωπο της έξοχης Πολίνα Γκαρσία, που φαίνεται ως το πιο ισχυρό φαβορί για το φετινό έπαθλο ερμηνείας.

Σε μια χρονιά όπου το διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ κατέκτησαν οι δυνατές θηλυκές παρουσίες, πάντως, η «Γκλόρια» ανήκει σε μια εξαιρετικά φινετσάτη παρέα την οποία συμπληρώνουν η Ζιλιέτ Μπινός με την «Καμίλ Κλοντέλ 1915», η βελγικής καταγωγής Πολίν Ετιέν, νεαρή πρωταγωνίστρια στο δράμα εποχής «Η Καλόγρια» και βέβαια η Λουμινίτα Γκεοργκίου που ενσαρκώνει υποδειγματικά μια δυναστική μητέρα στο δυνατό ρουμάνικο φιλμ «Η Θέση του Παιδιού».

Χάρη στα πρόσωπα αυτών των σημαντικών ερμηνευτριών, η 63η Μπερλινάλε αξίζει να αποτυπωθεί στη μνήμη ως το φεστιβάλ στο οποίο οι γυναίκες ηθοποιοί ξαναβρήκαν την θέση και τους ρόλους που τους αξίζουν στη μεγάλη οθόνη.