Σε αλληλεγγύη προς τον Τζαφάρ Παναχί και τον Μουχαμάντ Ρασούλοφ, προτείνουμε σε όλους τους σκηνοθέτες και μέλη της κιν/φικής βιομηχανίας, άσχετα από χώρα ή σύνορα, θρησκεία ή πολιτική, να υποστηρίξουν τους συναδέλφους μας σκηνοθέτες με στάση εργασίας για δύο ώρες ανάμεσα στις 15:00 και 17:00 (τοπική ώρα Τεχεράνης) στις 11 Φεβρουαρίου, ημέρα της 23ης επετείου της ιρανικής επανάστασης.
Προς τον κο Αχμαντινετζάντ,
Το 1979 έγινε μια Επανάσταση. Μάλιστα η τιμητική επέτειος, η 32η χρονιά της Ιρανικής Επανάστασής μας, είναι στις 11 Φεβρουαρίου 2011. Ο λόγος που πρέπει να σας υπενθυμιστεί αυτό είναι επειδή αισθάνομαι πως έχετε ξεχάσει γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Ίσως κάνω λάθος, ίσως πρέπει εσείς ο ίδιος να το εξηγήσετε. Ίσως έχετε τον δικό σας ορισμό για την Επανάστασή μας. Και σε αυτήν την περίπτωση αισθάνομαι πως θα έπρεπε να απαντήσετε στην εξής ερώτηση: Γιατί πιστεύετε πως κάναμε Επανάσταση το 1979;
Ήρθε επίσης η ώρα να διευκρινίσετε για ποιους λόγους επιθυμείτε τον εγκλεισμό των σκηνοθετών. Τους λόγους για τους οποίους θέλετε να σκοτώσετε μια ζωή, μια σταδιοδρομία, στο όνομα της Επανάστασής μας, ή ίσως ρωτάω την λάθος ερώτηση: έχει όλο αυτό να κάνει με την επανεκλογή σας;
Ένας πολύ στενός φίλος, ο Τζαφάρ Παναχί, ένας από τους πλέον εξέχοντες σκηνοθέτες μας, για τον οποίο έχω τεράστιο σεβασμό σαν άνθρωπο και θαυμασμό σαν κινηματογραφιστή, φυλακίζεται από την κυβέρνησή σας, από τον νόμο σας. Καταδικάζεται σε εξάμηνη φυλάκιση διότι ήθελε να κάνει μια ταινία. Μια ταινία την οποία δεν έκανε καν. Έξι χρόνια στην φυλακή για την ιδέα μιας ταινίας. Και σαν αποκορύφωμα, σαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα, καταδικάζεται σε 20χρονη απαγόρευση από το να ξανακάνει ταινία και 20ετή απαγόρευση εξόδου από την πατρίδα του.
Ένας άλλος σημαντικός νέος σκηνοθέτης, ο Μουχαμάντ Ρασούλοφ, κηρύσσεται ένοχος και καταδικάζεται με την ίδια ποινή. Το έγκλημα του: συνεργάστηκε με τον Τζαφάρ.
Και οι δυο τους τιμωρούνται γιατί ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπό τους. Τιμωρούνται επειδή θέλουν να καταλάβουν τα γεγονότα του Ιουνίου 2009. Τιμωρούνται γιατί νοιάζονται για τις ζωές που χάθηκαν στην σύγκρουση που προήλθε από τις εκλογές. Παρότι, αν χρειάζεται να σας το υπενθυμίσω, το καθεστώς είχε επιτρέψει σε όλους τους υποψήφιους να πάρουν μέρος. Οι επιλογές ήταν ξεκάθαρες και μάλιστα νόμιμες. Ο Τζαφάρ Παναχί και ο Μουχαμάντ Ρασούλοφ έκαναν τις επιλογές τους μαζί με την πλειοψηφία της κινηματογραφικής μας βιομηχανίας. Αυτό σήμαινε το Πράσινο Κίνημα. Το δικαίωμα μας δόθηκε.
- Πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι το κακό στο να θέλουμε να καταλάβουμε γιατί πέθαναν άνθρωποι στις τελευταίες εκλογές μας;
- Πιστεύετε αλήθεια ότι η χώρα μας δεν έχει επίγνωση της βίας που προκάλεσαν τα αποτελέσματα των εκλογών;
- Είναι έγκλημα που ο Πανάχι να θέλει να κάνει μια ακόμη ταινία;
- Είναι έγκλημα ο Ρασούλοφ να αμφισβητεί την πραγματικότητα;
- Είναι τόσο κατακριτέο οι σκηνοθέτες να θέλουν να σηκώσουν ένα καθρέφτη μπροστά σε αυτό που συνέβη στην κοινωνία;
- Φοβάστε μια άποψη η οποία θα μπορούσε να αντικρούσει την δική σας; Στην οποία περίπτωση, παρακαλώ απαντήστε την ερώτηση: Γιατί κάναμε Επανάσταση;
Ράφι Πιτς, 24 Δεκεμβρίου 2010, Παρίσι
