Στα πίσω δωμάτια των τραπεζών, στους σκοτεινούς διαδρόμους των οίκων αξιολόγησης και των χρηματιστηρίων, κινείται η κάμερα του Κώστα Γαβρά αποκαλύπτοντας αυτό που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε: τους ανθρώπους δηλαδή που τρέφονται από την πρόσφατη οικονομική κρίση.

Επτά χρόνια μετά το «Τσεκούρι», ο Γαβράς συνεχίζει με το «Κεφάλαιο» την δηλητηριώδη κριτική του στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα (διαβάστε εδώ τις σκέψεις του). Ήρωάς του είναι αυτή τη φορά ένας επιτυχημένος. Ο πρόεδρος μιας κολοσσιαίας γαλλικής τράπεζας, η οποία απλώνει το δίκτυό της σε όλον τον κόσμο. Είναι πανίσχυρος, άπληστος και φιλόδοξος. Παίζει τα πιο βρώμικα παιχνίδια, απολύει κατά χιλιάδες τους υπαλλήλους της τράπεζας μόνο και μόνο για να αυξήσει την τιμή της μετοχής της, και ξέρει ότι ένας καλός τραπεζίτης πρέπει «να πλουτίζει τους πλούσιους και να φτωχαίνει τους φτωχούς».

Χαρακτήρας κάπως σχηματικός βέβαια, ερμηνεύεται εξαιρετικά από τον, διάσημο για τις κωμικές ερμηνείες του, Γκαντ Ελμαλέ, ο οποίος καταφέρνει να ξεπεράσει αυτά τα σχήματα και να πλάσει έναν αληθινό άνθρωπο. Δεν είναι ένα απλό τέρας αλλά ένας γοητευτικός και μορφωμένος μπίζνεσμαν, ο οποίος πιστεύει πρώτα από όλα στο χρήμα.

Ο Γαβράς χρησιμοποιεί και πάλι την κλασική δομή του πολιτικού θρίλερ, που ο ίδιος έχει ορίσει εδώ και περίπου μισό αιώνα, και τοποθετεί τη δράση του μέσα σε γραφεία, πανάκριβα διαμερίσματα και πολυτελή γιοτ. Καταφέρνει να σε κρατά σε αγωνία με την άνοδο και την πτώση του δείκτη του χρηματιστηρίου και εισάγει τον παράγοντα της ηθικής στον πίνακα αυτού του δείκτη.

Ορισμένες φορές βέβαια, έχεις την αίσθηση ότι όλα αυτά τα έχεις ξαναδεί στις ειδήσεις και σε ντοκιμαντέρ για την οικονομική κρίση, και ότι τίποτα αληθινά καινούρια δεν αποκαλύπτεται. Κι όμως το σινεμά του Γαβρά είναι πάντα ανήσυχο, επίκαιρο και αιχμηρό. Και το «Κεφάλαιο», μια ταινία που πρέπει να τη δούμε όλοι με προσοχή.