Το «Αναχώρηση για Παρίσι 15:17» βγαίνει τις επόμενες ημέρες στις ΗΠΑ (στη χώρα μας θα κυκλοφορήσει στις 22 Φεβρουαρίου) περιγράφοντας την αληθινή ιστορία της αποτροπής τρομοκρατικής ενέργειας σε τρένο από το Άμστερνταμ με προορισμό το Παρίσι, χάρη σε 3 επιβάτες του τρένου. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Κλιντ Ίστγουντ, μίλησε μαζί με τους πρωταγωνιστές της στο Hollywood Reporter για την εμπειρία των πολύ ξεχωριστών γυρισμάτων που είχε μετά την απόφασή του να στηρίξει την ταινία σχεδόν αποκλειστικά σε μη επαγγελματίες ηθοποιούς, χρησιμοποιώντας τους τρεις αληθινούς πρωταγωνιστές του περιστατικού που διηγείται ως πρωταγωνιστές και της ταινίας.
Δεν είναι πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο, να επιλέγει δηλαδή ένας σκηνοθέτης να δουλέψει έτσι, όμως για ταινία που κοστίζει 30 εκ. δολάρια είναι κάτι πρωτόγνωρο. «Ίσως να χρειάζονταν λίγη περισσότερη συζήτηση με τη Warner πριν την απόφαση αυτή, αλλά η αλήθεια είναι πως δε μου εξέφρασε κανείς ανοιχτά την άρνησή του. Υποθέτω πως ξέρουν ότι είμαι στο χώρο εδώ και 60 χρόνια περίπου, οπότε μπορούσα να πάρω την απόφαση μόνος μου» είπε ο Ίστγουντ.
«Περνούσα πολύ χρόνο με τα παιδιά, γιατί προσπαθούσα να έχω όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται στη αφήγηση των γεγονότων και μια μέρα κοιτώντας τον Σπένσερ Στόουν μου ήρθε η ιδέα. Δε θέλω να ακουστώ σαν τη Νόρμαν Ντέσμοντ (σ.σ. την πρωταγωνίστρια του «Sunset Boulevard»), αλλά το είδα στο πρόσωπό του. Σκέφτηκα αν θα μπορούσαν να το κάνουν τα 3 παιδιά, καθώς η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλούς πραγματικά υπέροχους ηθοποιούς σε αυτή την ηλικία, αλλά υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το project και τον ηρωισμό των πρωταγωνιστών που θεώρησα ότι αξίζει να το δοκιμάσω με αυτό τον τρόπο.»
Ο Σπένσερ Στόουν ρωτήθηκε πως ένοιωσε όταν ο Ίστγουντ του ανακοίνωσε την απόφασή του: «Ήταν πραγματικό σοκ. Ήταν κάτι που δε μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό, ακόμη και αν κάποιες φορές με ρωτούσαν οι φίλοι μου αν θα ήθελα να παίξω το ρόλο, απαντούσα πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει. Είχα πολλά flashback στα γυρίσματα. Φορούσαμε τα ίδια ρούχα, μπήκαμε στο ίδιο τρένο, δημιουργήσαμε οπτικά και τα ίδια τραύματα που είχαμε. Υπήρξαν στιγμές στο γύρισμα που ξεχνούσα ότι υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι στο χώρο, το αντιλαμβανόμουν όταν ο Κλιντ έλεγε "cut" ή κάτι σχετικό. Όλο αυτό ήταν πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς έγινε πριν 2 χρόνια.»
Ο Ίστγουντ έχει χρησιμοιήσει και άλλες φορές μη επαγγελματίες ηθοποιούς, όχι όμως για πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως για παράδειγμα στο «Gran Torino», κάτι που δεν επηρέασε αρνητικά την πορεία της ταινίας στα ταμεία - έβγαλε 270 εκ. δολάρια με budget 33. Παρόμοιες περιπτώσεις με ταινίες που στηρίχθηκαν στους αληθινούς χαρακτήρες που τους υποδύθηκαν ήταν το μιούζικαλ του 1938 «My Lucky Star» όπου η αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Σόνια Χένι έπαιξε τον εαυτό της, το φιλμ του 1997 «Private Parts» με τον Χάουαρντ Στερν και το θρίλερ «Act of Valor» του 2012 - το τελευταίο με κέρδη 81 εκ. δολαρίων και budget μόλις 12.
Τέλος, σε ερώτηση προς τον Ίστγουντ αν σκέφτεται να ξανακάνει κάτι παρόμοιο, είπε πως δεν σκοπεύει να απογοητεύσει το Σωματείο των Ηθοποιών. «Και σε αυτή την ταινία άλλωστε τους χάρισα τρία νέα μέλη», είπε κλείνοντας ο 87χρονος σκηνοθέτης.
