Μακριά, πολύ μακριά, από την ώρα του δειλινού μιας καριέρας αλλά οπωσδήποτε με το κοντέρ να καταγράφει κάμποσο παραπάνω από 40 χρόνια καριέρας, ήρθε επιτέλους η στιγμή μιας ολόκληρης βιομηχανίας, που του χρωστάει μεγάλο μέρος της αίγλης της (και υπό κάποιες ένννοιες και την αυθεντική ζωή της, όπως αυτή εκφράζεται στον φυσικό της χώρο, την αίθουσα), να αντιτείνει ένα καθαρό δείγμα ευγνωμσύνης για σύνολο μιας συνεισφοράς. Το τιμητικό Όσκαρ στον Τομ Κρουζ δεν είναι όμως μια εξισορρόπηση της Ακαδημίας των Όσκαρ απέναντί του, είναι ένα από τα πιο δίκαια βραβεία που δόθηκαν ποτέ.

Και ο Τομ, που έχει ήδη τέσσερεις υποψηφιότητες να καθεφτίζουν και την ερμηνευτική του ικανότητα (οι τρεις) και την συμβολική του σημασία (η τέταρτη, αυτή του ως παραγωγού), ήταν εκεί χθες, 16 Νοεμβρίου, στα Governors Awards να αποδεχθεί την τιμή. Το βραβείο του δόθηκε από έναν Μεξικανό οσκαρούχο, τον Αλεχάντρο Ινιάριτου, ο οποίος και τον σκηνοθετεί σε μια από τις πλήρως αναμενόμενες ταινίες του 2026. 

«Το σινεμά με πάει παντού. Με βοηθά να εκτιμήσω και να σεβαστώ διαφορές. Μου δείχνει την ανθρωπιά που μοιραζόμαστε, πόσο παρόμοιοι είμαστε με τόσους τρόπους. Και ανεξαρτήτως του από που ερχόμαστε είναι στην αίθουσα που γελάμε μαζί, αισθανόμαστε μαζί, ελπίζουμε μαζί. Και αυτή είναι δύναμη της τέχνης τούτης. Και γι' αυτό έχει σημασία, γι' αυτό έχει σημασία και για μένα. Έτσι λοιπόν οι ταινίες δεν είναι αυτό που κάνω, είναι αυτό που είμαι.»

Στην ίδια απονομή η Σίνθια Ερίβο έδωσε το Όσκαρ στην Ντέμπι Άλεν, πήρε το δικό του ο Γουίν Τόμας, ο μεταξύ άλλων σκηνογράφος του Σπάικ Λι, με το Jean Hersholt Ανθρωπιστικό Βραβείο να πηγαίνει στην Ντόλι Πάρτον, την πολυαγαπημένη που δεν ήταν παρούσα λόγω προβλημάτων υγείας. Σιδερένια!