O Τζαφάρ Παναχί τελεί ακόμα υπό κατ’ οίκον περιορισμό από το ιρανικό καθεστώς, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δώσει μέσω skype το «παρών» στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι της Τσεχίας, όπου προβλήθηκε η τελευταία του «παράνομη» ταινία «Closed Curtain» («Parde» ο πρωτότυπος τίτλος).
H ταινία επικεντρώνεται σε μια ομάδα ανθρώπων, παγιδευμένων σε ένα σπίτι στις όχθες μιας λίμνης και πολλοί κριτικοί στο Βερολίνο, όπου πρωτοπροβλήθηκε η ταινία έσπευσαν να βρουν αναλογίες ανάμεσα σε αυτόν τον άξονα πλοκής και τη στέρηση της ελευθερίας που έχει επιβάλει η Τεχεράνη στον δημιουργό της ταινίας και σε άλλους αντικαθεστωτικούς καλλιτέχνες.
Το φιλμ, με τον Παναχί και τον συ-σκηνοθέτη του, Καμπούτζια Παρτοβί, να εμφανίζονται και μπροστά από την κάμερα ως ηθοποιοί, γυρίστηκε στην παραθαλάσσια κατοικία του Παναχί στην Κασπία και φυγαδεύτηκε έξω από τη χώρα, καταφέρνοντας να κερδίσει τελικά την αργυρή άρκτο σεναρίου στη Μπερλινάλε.
Κάποιοι χαρακτήρισαν την «Κουρτίνα» περισσότερο μια κραυγή έκκλησης σε βοήθεια από την πλευρά του υπό περιορισμό δημιουργού, παρά μια ολοκληρωμένη δουλειά του. Περισσότερο μια γέφυρα που επιτρέπει στο κοινό να μετέλθει των ιδεών του κατατρεγμένου κινηματογραφιστή και να συστρατευτεί μαζί του, παρά μια αυθύπαρκτη ιστορία, όπως οι παλιές, διακεκριμένες στα φεστιβάλ ταινίες του.
Σε αυτήν του τη σύντομη εμφάνιση μέσω skype o Παναχί ευχαρίστησε τη διοργάνωση που του έδωσε πριν από κάποια χρόνια τη δυνατότητα να συναντήσει νέους συναδέλφους του όταν επισκέφτηκε το 2001 το Κάρλοβι Βάρι, καλεσμένος σε ένα αφιέρωμα- ρετροσπεκτίβα των έργων του.
«Δυστυχώς έχω χάσει πια αυτήν την "οικογένεια', αλλά η καρδιά μου είναι κοντά σας» είπε. «Είναι πολύ επώδυνο για μένα να βρίσκομαι μακριά από την κοινότητα όπου ανήκω, γιατί οι ταινίες μου αφορούν ακριβώς αυτά τα (κοινωνικά) θέματα που απασχολούν τις κοινότητες των ανθρώπων. Τώρα ζω βυθισμένος σε έναν κόσμο απόλυτης μελαγχολίας» συμπλήρωσε ο τολμηρός auteur, που υπογράφει τη δεύτερη ταινία του μετά τη λογοκρισία της κυβέρνησης που του απαγόρευσε εκτός από την ελεύθερη μετακίνηση και την καλλιτεχνική δημιουργία.
Η προηγούμενη, το ντοκιμαντέρ του 2011 «This is not a film» βγήκε από τη χώρα γραμμένη σε ένα USB stick κρυμμένο μέσα σε ένα κέικ, αποσπώντας διακρίσεις στο δυτικό κόσμο.
