Διόλου για την υπεράσπιση ενός σιναφιού και εντελώς για την υπογράμμιση ενός ρόλου που ιστορικά έχει αποδείξει την σημασία του, ιδού ο ρόλος της κριτικής - εν προκειμένω στο σινεμά. Κάποια στιγμή ο Μάρτιν Σκορσέζε άρχισε την ευλογημένη «γκρίνια» περί του τσίρκου που είναι οι υπερηρωικές ταινίες (όχι όλες, σχεδόν όλες), πάμπολλοι έχουν συνηγορήσει έκτοτε, τώρα η...μόλυνση αρχίζει να επεκτείνεται και στους «δικούς τους». Ο Μάθιου Βον έχει κάνει και «X-Men: Η Πρώτη Γενιά», (έχει κάνει βέβαια και το «Layer Cake» που είναι gem), στα 52 του ανήκει στην γενιά που ανδρώθηκε και άνδρωσε το κινηματογραφικό φληνάφημα που είναι οι υπερηρωικές κουδούνες, είναι αρμόδιος ακόμα και για τους ακολούθους. Και τώρα λέει ότι ίσως είναι καιρός να κάνουμε ένα βήμα πίσω:
«Στ' αλήθεια δεν ξέρω τι γίνεται με τις υπερηρωικές ταινίες, με την έννοια ότι ίσως πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα. Ίσως κάποιος κάνει κάποτε μία τόσο φοβερή που να μας συναρπάσει ξανά. Το σινεμά των υπερηρώων είναι...σινεμά με υπερήρωες μέσα. Νομίζω ότι έχουμε ξεχάσει το σκέλος σινεμά και μας ενδιαφέρει απλά να έχει σούπερ ήρωες μέσα.» Όπως με το γούεστερν, λέει αλλού ο Βον, έγιναν τόσες πολλές οι ταινίες που ο κόσμος τις βαρέθηκε πολύ.
Τώρα για το αν έχει δίκιο περί του αισθητικού ο Βον δεν ξέρω πόση συζήτηση σηκώνει. Οι ταινίες αυτές είναι πρακτικά μια συνταγογραφημένη αναπαραγωγή, προορισμένη για αναισθητοποιημένους αμφιβληστροειδείς και αυτιά εξασκημένα από τις κονσόλες στην, ας την πω, αδιακρισία του ήχου. Ένα κυριολεκτικό τσίρκο χωρίς πραγματικό ανθρώπινο επίτευγμα ρίσκου, μια δωρεάν επανάληψη «θεάματος» που δεν σκοτίζεται για ντεμοντέ έννοιες όπως η δραματουργία, οι χαρακτήρες και η σκηνοθετική οπτική.Οι ταινίες αυτές έχουν πληγώσει γερά και το παραγωγικό πνεύμα, και την δημιουργική τόλμη και, πάνω απ' όλα, την καλλιτεχνική απαίτηση μιας γενιάς θεατών.
Ωστόσο, παρότι θα ήταν ειδυλλιακό να μην ξαναφτιαχνόταν ούτε μία, ο Βον έχει μόνο μερικό δίκιο για την άποψη του κόσμου των παραγωγών αυτών. Τα νούμερα δείχνουν μεν μια κάποια κούραση αλλά είναι ακόμα απίστευτα νούμερα, η «κριτική» τρέμοντας την σοσιομιντιακή κατακραυγή υπογράφει ακόμα ανεκτές έως θετικές εντυπώσεις και τα Cinemascore (η γνώμη του κοινού) δεν έχουν πέσει ΠΟΤΕ κάτω από το Β, που είναι ένα πολύ καλό σκορ.
Μέσα στο φιθινόπωρο (10 Νοεμβρίου) αναμένεται το «The Marvels». Από την υποδοχή του θα κριθεί ίσως το πότε της επόμενης μέρας - διότι δεν θα βλέπουμε εσαεί MCU και τα συν αυτώ. Αναπόφευκτα κάποια στιγμή η συζήτηση θα ανοίξει, και ο θόρυβος των social για μια φορά, άμυαλος όσο και αν κατά βάση είναι, θα δείξει προς ένα μέλλον στο οποίο τα στούντο θα κληθούν να αρχίσουν για μια ακόμα φορά να απευθύνονται σε ανθρώπους, ιδέες και ταλέντο. Τώρα πώς θα ανακοπεί η λυσσασμένη φόρα άκαπνων executives που μηδαμινή σχέση με την τέχνη έχουν είναι το επόμενο καλό ερώτημα. Και οι καλλιτέχνες θα πρέπει ίσως να δώσουν την δική τους απάντηση περνώντας στην άλλη μεριά του φράχτη.
