Μπορεί κανείς να φανταστεί τον «βασικό» ερμηνευτή σεναρίων της Νόρα Έφρον στα '90ς να της αρνείται το καλύτερό της σενάριο; Κι όμως γίνεται, αφού κάποιες φορές οι συγκυρίες της πραγματικής ζωής δεν βοηθούν τις επαγγελματικές μας αποφάσεις. Μεγάλη αλήθεια.

Έτσι λοιπόν όταν ο Χανκς έλαβε το σενάριο για την ταινία που θα σκηνοθετούσε ο Ρομπ Ράινερ, το απέρριψε γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει έναν χαρακτήρα σαν του Χάρι που είχε κατάθλιψη γιατί έχει πάρει διαζύγιο. Ο Χανκς, βλέπετε, όπως μας μαρτυρά η νυν σύζυγός του, Ρίτα Γουίλσον, είχε τότε πρόσφατο το διαζύγιο από τον πρώτο γάμο του και ήταν πανευτυχής ως ανύμφευτος! 

To σενάριο πάντως ο Χανκς το αγάπησε, διόλου τυχαίο άλλωστε ότι μόλις θα άλλαζε η δεκαετία θα συνέβαλλε στην ορισμική σύγχρονη εποχή της rom-com, με τα «Sleepless in Seattle» και «You've Got Mail» της Έφρον, αμφότερα συμπρωταγωνιστώντας με την Σάλι της...απορριφθείσας ταινίας.

Να πούμε επίσης, ότι για τον ρόλο που τελικά πήρε ο Μπίλι Κρίσταλ, είχαν προταθεί επίσης οι Μάικλ Κίτον, Άλμπερτ Μπρουκς, Χάρισον Φορντ, Μπιλ Μάρεϊ και Ρίτσαρντ Ντρέιφους, όχι όποιες-όποιες επιλογές δηλαδή, δείγμα κι αυτό του πόσο καυτό property ήταν το σενάριο εκείνο τότε.

Ο σκηνοθέτης Ράινερ ήταν πολύ σκεπτικός για να πάρει τον ρόλο ο Κρίσταλ, φοβούμενος ότι η φιλική τους σχέση μπορεί να δεινοπαθούσε μετά, πράγμα που δεν συνέβη και οι δυο τους είναι κολλητοί μέχρι σήμερα. 

Η Έφρον, τέλος, για της οποίας την συνολική συνεισφορά ίσως η ιστορία δεν έχει αποφανθεί όσο θα έπρεπε (ναι μεν δεν είναι δική της η σχολή - κρατά από λογικές που γεννήθηκαν τις δεκαετίες '50 και '60 με την Ιλέιν Μέι για παράδειγμα να είναι τρανταχτότερο παράδειγμα μη αναγνώρισης - αλλά έχει χαρακτηρίσει μια εποχή κοντά δέκα χρόνων) είχε από την αρχή τον Ράινερ στο μυαλό της - αμφότεροι είχαν χωρίσει περίπου την ίδια περίοδο - αλλά δεν είχε κατά νου το τέλος που βλέπουμε στο έργο. Για αυτό πίεσε ο φίλτατος Ρομπ, που δεν ήθελε να το τελειώσει με χωρισμό, όπως λογάριαζε η Έφρον. Τα μισά εισιτήρια πρέπει να του πιστωθούν λοιπόν. 

H ταινία, απίστευτο όσο κι αν ακούγεται ήταν μόλις...12η στο box office του 1989 - η τότε «Μικρή Γοργόνα» ήταν πιο πάνω... - όμως αν ψάξουμε να βρούμε αυθεντικά κλασικά ανάμεσά τους, ίσως μόνο ο Μπάτμαν του Μπέρτον, ο 3ος Ιντιάνα και ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών να στέκονται επάξια. (Ξέρουμε, σας έπιασε μια στεναχώρια με τους τίτλους, είχε και άλλους).

Ορίστε λοιπόν λίγος Φράνκι, λίγος Χάρι, λίγη Σάλι, η μέρα δεν χρειάζεται να είναι μόνο ζοφερή.