Με το ChatGPT να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας και με εμάς να του παραγγέλνουμε να γράψει ερωτικές επιστολές με τον τρόπο του Λόρδου Βύρωνα ή συνταγή για χταπόδι στιφάδο όπως ο Λάβκραφτ, μια σειρά από επαγγέλματα που στηρίζονται στην παραγωγή κειμένου μοιάζουν να απειλούνται όχι στο απώτερο, αλλά στο άμεσο μέλλον. Ένα από αυτά είναι κι εκείνο του σεναριογράφου. Θα περίμενες από το Σωματείο των Σεναριογράφων στις ΗΠΑ, που αυτή την περίοδο βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης με τα στούντιο, να είναι κάθετα αντίθετο στη χρήση του.

Κι όμως. Δεν ξέρουμε αν οι, όπως λέγεται, ατέλειωτες υπερωρίες οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά το Σωματείο συναινεί στην χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης για τη συγγραφή σεναρίων, υπό προϋποθέσεις σχετιζόμενες με τα δικαιώματα των σεναριογράφων. Συγκεκριμένα, επιτρέπει την χρήση του ChatGPΤ από έναν σεναριογράφο, υπό την προϋπόθεση ότι η πατρότητα του σεναρίου και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό θα ανήκουν εξ ολοκλήρου στον ίδιο. Περαιτέρω, το Σωματείο επιτρέπει και στα στούντιο να δίνουν σε σεναριογράφους σενάρια που έχουν συγγραφεί από το ChatGPΤ για επανασυγγραφή, αλλά και πάλι υπό τον όρο ότι το credit θα πάει εξ ολοκλήρου στον σεναριογράφο που σενιάρισε το κείμενο.

Πέρα από τις ενστάσεις περί καλλιτεχνικής ακεραιότητας, πέρα από την εύλογη ανησυχία για τον ολοένα και μεγαλύτερο παραγκωνισμό του ανθρώπινου παράγοντα, ακόμα και στην καλλιτεχνική έκφραση, που μοιάζει αδύνατο να εννοηθεί χωρίς τη συνδρομή του, πέρα από την εξέλιξη των πραγμάτων σε κακό επεισόδιο της «Ζώνης του Λυκόφωτος» ή του «Black Mirror», μια παρηγοριά είναι ότι θα μπορούμε πια να γράφουμε στις κριτικές μας πως το σενάριο της τάδε ταινίας είναι σαν να προέκυψε από αλγόριθμο και θα πέφτουμε 110% μέσα. Μέχρι να αρχίσουν, φυσικά, να γράφονται κι αυτές από αλγόριθμο κι εμείς να αναλαμβάνουμε τον ρόλο του επιμελητή.