Όσο οι δημιουργοί μένουν σπίτι, τόσο πληθαίνουν οι δημόσιες διαδικτυακές κουβέντες τους για οτιδήποτε αφορά τον κινηματογράφο, κυρίως όμως για την ιστορία του μέσα από συζητήσεις για ταινίες που προετείνουν από το παρελθόν ή έχουν ξαναδεί. Ένα από τα trends των ημερών στο Twitter ήταν το «5 Perfect Movies», η πρόταση δηλαδή ταινιών που μπορεί να μη μπαίνουν πάντα σε λίστες με τις καλύτερες ή τις πιο αγαπημένες, αλλά για διάφορους λόγους (ειδικά διάθεσης) μπορούν να χαρακτηριστούν ως «τέλειες».

«Το τέλειο φιλμ μπορεί να είναι διαφορετικό από το αγαπημένο φιλμ ή το σπουδαίο φιλμ. Το τέλειο φιλμ είναι κάτι που κυλά από την αρχή ως το τέλος χωρίς προφανή λάθη, είτε αισθητικά είτε δομικά, και που δε μπορείς να βρεις σε αυτό λογικά αφηγηματικά κενά» έγραψε ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γκαν αναφέροντας συγκεκριμένα ότι το «΅Επιστροφή στο Μέλλον» μπορεί να θεωρείται ένα από αυτά παρά τις προφανείς του ατέλειες, όπως το ότι οι γονείς του Μάρτι ΜακΦλάι δεν αναγνωρίζουν στον γιο τους τον νεο που ουσιαστικά τους έφερε κοντά στα νεανικά τους χρόνια. Ο Κρις Πρατ υπερασπίστηκε την ταινία λέγοντας πως αυτή δεν είναι μια λεπτομέρεια που ξεχάστηκε, αλλά πως δεν είναι απίθανο να έχει φύγει από το μυαλό τους η μορφή του νέου που γνώρισαν τόσα χρόνια μετά, όταν πλέον ο γιος τους είναι στην ίδια ηλικία. 

Το Hollywood Reporter βρήκε τον σεναριογράφο της ταινίας, Μπομπ Γκέιλ ο οποίος ήταν σαφής στο ότι δεν του «ξέφυγε» αυτή η λεπτομέρεια. «Ο Τζορτζ και η Λορέν γνώρισαν έναν τύπο με το όνομα Κάλβιν για 6 ημέρες, όταν ήταν 17 χρονών και μάλιστα δε τον είδαν όλες τις ημέρες. Οπότε ναι, μετά από χρόνια μπορεί να θυμούνται αυτό το ιδιαίτερο παιδί που γνώρισαν, αλλά πραγματικά θα ήθελα να ρωτήσω τον καθένα αν πραγματικά θυμούνται με λεπτομέρειες έναν συμμαθητή τους που ήταν για παράδειγμα στο σχολείο τους για ένα μικρό διάστημα. Αν δεν υπάρχουν φωτογραφίες, μετά από 25 χρόνια το πιθανότερο είναι να έχεις μια ασαφή εικόνα. Έτσι ο Τζορτζ και η Λορέν μπορεί να θυμούνται πως ήταν αστείο ότι στα 17 τους γνώρισαν έναν τύπο με όνομα Κάλβιν Κλάιν και μπορεί ίσως στο πρόσωπο του γιου τους να αναγνώριζαν μια ομοιότητα, αλλά δεν είναι κάτι που θα θεωρούσαν σημαντικό.»