Η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου, μετά το «Washingtonia» (2014) που συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα Μικρού Μήκους ταινιών του Φεστιβάλ Βερολίνου και το «Yellow Fieber» (2015) το οποίο συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα Μικρού Μήκους ταινιών του Φεστιβάλ Λοκάρνο. 

Η νέα της ταινία με τίτλο «Limbo» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στην 55η Εβδομάδα Κριτικής του φετινού Φεστιβάλ Καννών και είναι μία από τις μόλις 10 μικρού μήκους από όλο τον κόσμο, που διαγωνίστηκαν για τα βραβεία Leica Cine Discovery Prize και Canal+ Award.

Να θυμίσουμε πως το «Washingtonia» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη πραγματοποιήθηκε και προβλήθηκε στο πλαίσιο του 3ου Athens Open Air Film Festival, ενταγμένο στη θεματική ενότητα «Καλοκαίρι στην Αθήνα: Φόβος - Ελπίδα» και έπειτα είχε μία (πανάξια) επιτυχημένη φεστιβαλική πορεία παγκοσμίως, ενώ το «Yellow Fieber» προβλήθηκε στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, στο «Αφιέρωμα Εικαστικά & Κινηματογράφος: Moving Future» το 2015.

Σύνοψη
Με το μικρό κατσίκι θα ξαπλώνει η λεοπάρδαλη. Οι λύκοι με τα αρνιά θα μένουν μαζί. Και το μικρό αγόρι θα τα οδηγεί. 12+1 αγόρια και το κουφάρι μιας φάλαινας ξεβρασμένο στην ακτή.

Ποια είναι τα γοητευτικά αινίγματα πίσω από την κρυπτική σύνοψη της ταινίας; Η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη μίλησε με το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ - cinemag για το νέο της οπτικό κομψοτέχνημα και μοιράστηκε μαζί μας νέες φωτογραφίες, αφίσα και τρέιλερ του «Limbo». 

Βερολίνο, Κάρλοβι Βάρι, Λοκάρνο και φέτος Κάννες. Πως αισθάνεσαι που τα έργα σου έχουν προβληθεί στα μεγαλύτερα διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου;

Νιώθω πολύ τυχερή. Τα φεστιβάλ αποτελούν μια πρώτη μεγάλη εμπειρία γιατί σου δίνουν την ευκαιρία να συναντηθείς με ένα πολυεθνικό, άγνωστο και μεγάλο κοινό που είναι ο πρώτος αποδέκτης της ταινίας σου. Και σαν επακόλουθο σου δίνουν μεγάλη ώθηση για να πραγματοποιήσεις την επόμενη με πιθανώς καλύτερες συνθήκες παραγωγής. Αλλά οι ταινίες είναι τόσο δύσκολες για να δημιουργηθούν. Πάντα αισθάνομαι ότι ξεκινάω από την αρχή.

Η σύνοψη του «Limbo» είναι αρκετά κρυπτική. Μπορείς να μας δώσεις λίγα περισσότερα στοιχεία;

12 αγόρια σε ένα μέρος περικυκλωμένο από παντού με νερό. Το μέρος αυτό μοιάζει πότε με λίμνη, πότε με θάλασσα. Ένας ξένος έρχεται, ένα αγόρι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Τέλος, ένα κήτος που έχει ξοκείλει σε μια ακτή. Κανείς δε γνωρίζει αν είναι ζωντανό ή νεκρό. Όλα αυτά τα στοιχεία θα συναντηθούν μεταξύ τους απρόσμενα και αναπόφευκτα.

Πόσο εύκολη είναι η συνεργασία με παιδιά, ειδικά σε μία ταινία που ξεφεύγει από την παραδοσιακή αφήγηση μιας ιστορίας;

Στην αρχή είχα μια συστολή. Όλη αυτή η περιοχή για μένα ήταν τελείως ανεξιχνίαστη.
Δουλέψαμε πολύ με τα παιδιά και χρειάστηκε να περάσουμε καιρό μαζί. Δεν τους μίλησα πολύ για το σενάριο. Το καθένα δούλεψε πιο πολύ με τον εαυτό του. Αρχίσαμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, τις σκέψεις μας τους φόβους μας. Δουλέψαμε σωματικές καταστάσεις και αντιδράσεις χωρίς να αναλύουμε σκηνές. Στην αρχή νόμισα οτι ένα μικρό παιδί δεν θα βρει ενδιαφέρον σε κάτι τέτοιο και οτι είναι πολύ μακριά από το να καταλάβει τί γίνεται. Αλλά τελικά συνέβη το αντίθετο. Στη διάρκεια αυτή τα παιδιά συνειδηποιήσανε οτι είναι είναι μέλη μιας ομάδας και αντλήσανε πολύ ενέργεια από αυτό. Στο τέλος δεθήκαμε πάρα πολύ και γίναμε όλοι ένα σώμα που είναι και το σώμα της ταινίας.

Οι εικόνες του «Limbo» είναι υποβλητικές, σχεδόν μεταφυσικές. Αποτελούν προϊόν «παιδικής» μνήμης ή «ενήλικης» εικονογράφησης;

Οι εικόνες αυτές νομίζω προκύπτουν από μια δεξαμενή που έχει ο καθένας μέσα του. Η δεξαμενή αυτή έχει άμεση σχέση με τη μνήμη, μια μνήμη που συνδυάζει μήτρες εικόνων. Ωστόσο υπάρχει και μια μνήμη επίκτητη και πλασματική η οποία μπορεί να εκτοξέυσει εικόνες από το αυθαίρετο και το ανεξιχνίαστο μέσα μας. Αυτές οι εικόνες με ενδιαφέρουν πιο πολύ. Σε αυτές τις εικόνες δεν αναγνωρίζεις κάποια σαφή αιτία ή μια μηχανιστική διαδικασία όταν γεννιούνται. Υπάρχει κάτι το μεταφυσικό σε αυτή τη διαδικασία. Η ταινία έχει να κάνει με αυτό το μεταφυσικό και το άγνωστο που έρχεται απρόσκλητα στη ζωή μας και με τον ανοίκειο κόσμο των παιδιών.

Υπάρχουν σχέδια για μία μελλοντική, μεγάλου μήκους ταινία;

Ναι υπάρχουν, είναι μια ταινία που ξεκίνησε ως σκέψη για μικρού αλλά θέλω να την αναπτύξω σε μεγάλου μήκους ταινία.

LIMBO teaser from Konstantina Kotzamani on Vimeo.

Βιογραφικό
Η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη είναι απόφοιτος του τμήματος Κινηματογράφου της σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι ταινίες της έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ και έχουν κερδίσει βραβεία. 

Η ταινία της Washingtonia έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου 2014. Την ίδια χρονιά, η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το Washingtonia κέρδισε το βραβείο EFA Award  στο Φεστιβάλ της Γάνδης και ήταν υποψήφια ως καλύτερη μικρού μήκους ταινία στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά βραβεία 2015.  Μέχρι σήμερα η ταινία έχει συμμετάσχει σε πάνω από 120 διεθνή Φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει πουληθεί σε κανάλια στην Ευρώπη, Ασία και Αμερική. 

Τον Ιούλιο του 2015 η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη ήταν ανάμεσα στους 10 Ευρωπαίους νέους σκηνοθέτες που επιλέγησαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο πρόγραμμα Future Frames στο 50ο Karlovy Vary Film Festival 2015.

Η τελευταία μικρού μήκους ταινία της Yellow Fieber συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα μικρού μήκους του Φεστιβάλ του Λοκάρνο 2015, Pardo di Domani.

LIMBO

Συντελεστές: 
Felix Margenfeld, Αγγελος Ντάνος, Lucjano Cani, Χάρης Φούντας, Χρήστος Ψυχράμης, David Szymczak, Νίκος Κασσαβέτης, Θωμάς Δημητρόπουλος, Κωνσταντίνος Παττακός, Νίκος Γουβέλης, Αγγελος Καλδάνης, Δημήτρης Ξηρός, Παναγιώτης Ραπούσης, Effi Rabsilber

Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη