Τρία χρόνια μετά τη συνεργασία τους στο «Βασικό Ένστικτο», οι Τζο Έστερχαζ και Πολ Φερχόφεν προετοιμάστηκαν για ένα υπέρ του δέοντος φιλόδοξο σχέδιο. Να τρυπώσουν σε έναν ερμητικά κλειστό κόσμο, να μπουν στο παρασκήνιο των επιβλητικών strip clubs και να παρουσιάσουν ένα προκλητικό θέαμα (βούτυρο στο ψωμί του Φερχόφεν).

 

Το «Showgirls» που προέκυψε, σφαγιάσθηκε από την κριτική της εποχής, δεν έφερε ποτέ τα λεφτά του πίσω, έγινε ανέκδοτο του Χόλιγουντ για χρόνια, μέχρι που απέκτησε αργοπορημένα το κοινό του ως ένα cult classic σήμερα. Ο Έστερχαζ γύρισε πίσω στο χρόνο, μιλώντας στο podcast του Hollywood Reporter, «It Happened to Hollywood», και υπεραμύνθηκε της δουλειάς που έγινε τότε η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, ξεκίνησε από γερές βάσεις. 

 

Ο Έστερχαζ είπε πως μίλησε με περίπου 50 γυναίκες του χώρου για τις εμπειρίες τους. Μετά από αυτή την εκτεταμένη έρευνα, προχώρησε στη συγγραφή του σεναρίου με θέμα μια νεαρή κοπέλα που έχει τη φιλοδοξία να γίνει η γνωστότερη στρίπερ του χώρου. Όσο και αν έμοιαζε και στον ίδιο γελοία η βασική ιδέα, πίστευε πως με τις πληροφορίες που είχε μαζέψει αλλά και το «μάτι» του Φερχόφεν, ότι μπορούσε να φτιάξει κάτι που ξεπερνούσε τα όρια του camp και θα προκαλούσε συγκινηση. 

 

Η πιο σημαντική αποκάλυψη του Έστερχαζ ήταν πως ο ρόλος προτάθηκε αρχικά στη Μαντόνα, ενώ ακολούθησαν οι Ντρου Μπάριμορ και η Σάρον Στόουν. Η Μαντόνα ήταν η μόνη που δέχτηκε, με όρο όμως να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές στο σενάριο, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό. Μπάριμορ και Στόουν αρνήθηκαν αμέσως, κάτι που οδήγησε το στούντιο σε διαφορετικό προσανατολισμό και την αναζήτηση ενός φρέσκου προσώπου. 

 

Εκεί μπήκε στο παιχνίδι η Ελίζαμπεθ Μπέρκλεϊ, με ελάχιστες εμπειρίες ως τότε, ήταν η «τυχερή», ο Φερχόφεν προχώρησε στα γυρίσματα, όμως η επιθετική του προσέγγιση έφερε το NC-17, κάτι που σύμφωνα με τον Έστερχαζ έκανε κακό στην ταινία. Η κυκλοφορία της λίγους μήνες μετά συνδυάστηκε με ειρωνείες και γέλια από το κοινό και το φιλμ σύντομα καταποντίστηκε. Ο Έστερχαζ είπε πως λίγο μετά την κυκλοφορία, δεν δέχτηκε τις κριτικές και αντιθέτως πλήρωσε ο ίδιος μια καταχώρηση στο Variety με τίτλο «Από τον Τζον Έστερχαζ προς όλες τις γυναίκες» όπου έγραψε για την έρευνα που είχε κάνει και ότι δεν είχε καμία πρόθεση να φτιάξει ένα αρνητικό πορτρέτο για τις γυναίκες. 

 

Σήμερα πάντως η ταινία προβάλλεται συχνά σε ένα πιο cult πλαίσιο, με αρκετούς πάντως να παραδέχονται πως η τότε επίθεση ήταν υπερβολική για ένα απλώς μέτριο φιλμ.