Το εργατικό δίκαιο των ηθοποιών είναι μια πονεμένη ιστορία, δεν αποτιμάται η δουλειά που γίνεται εκτός γυρισμάτων, δεν ρυθμίζονται προστατευτικά η έρευνα, οι (εργατο)ώρες που δαπανώνται καθώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας, δεν αποζημιώνεται το μετά, τα κατάλοιπα που αφήνει στον άνθρωπο αυτή η συχνά επίπονη διεργασία. Σχολικό παράδειγμα: ο Όστιν Μπάτλερ υποστηρίζει ότι η φωνή του αλλοιώθηκε ανεπανόρθωτα μετά τα γυρίσματα του «Έλβις». Kι αυτό αναφέρεται σε μια εμφανή σωματική βλάβη.

Ο Μπίλι Ζέιν, που πρόσφατα υποδύθηκε τον Μπράντο, σε αυτό το «μετά» αναφέρεται με νέες του δηλώσεις, όπου ούτε λίγο, ούτε πολύ υποστηρίζει ότι οι ηθοποιοί θα έπρεπε να λαμβάνουν πρόσθετη παροχή για το συναισθηματικό τραύμα που αφήνουν δύσκολοι ρόλοι. «Πασχίζουμε να αναδημιουργήσουμε περίεργα τραύματα στην οθόνη. Η αδρεναλίνη κυκλοφορεί στο σώμα μας, τα αποθέματα σεροτονίνης και ντοπαμίνης εξαντλούνται, ταράζουμε το είναι μας και το σώμα μας το καταγράφει», ανέφερε με αφορμή τη συμμετοχή του σε μια ταινία του Lifetime όπου υποδύεται τον ηγέτη μιας αίρεσης που αυτή τη στιγμή εκτίει ποινή φυλάκισης 60 ετών.

Δεν γνωρίζουμε αν όσα αναφέρει είναι βιολογικά ορθά, αλλά ως προς την ουσία τους, που συνοψίζεται στην έλλειψη προστασίας και ανταμοιβής των ηθοποιών για όσα αναφέραμε παραπάνω, έχει δίκιο.