Ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας θρύλος. Για κάποιον μάλιστα τόσο πολυγραφότατο, παραμένει για το Βιβλίο Γκίνες τόσο το επίπεδο της παραγωγής του όσο και η σχέση της με το σινεμά. Παράδειγμα «ουκ έστιν αριθμός»; Το «Cujo», που εκδόθηκε το 1981 και μόλις δύο χρόνια μετά είδε την χολιγουντιανή του μετάλλαξη σε μια ταινία του Λιούις Τιγκ (του οποίου αγαπάμε και ένα με μια γάτα, «To Μάτι της Γάτας», που έκανε δύο χρόνια μετά), μια ταινία με τον εκπληκτικό ελληνικό τίτλο «Κούτζο, το Βρωμόσκυλο». 40τόσα χρόνια μετά, ο Κινγκ και οι κινηματογραφικές διασκευές του είναι σχεδόν αμείωτα εδώ.

Ο Ντάρεν ο Αρονόφσκι λοιπόν, που έκλεισε και τους λογαριασμούς του με το «Caught Stealing» (Όστιν Μπάτλερ, Ζόι Κράβιτζ - βγαίνει τον Αύγουστο στις ΗΠΑ), στρέφει το ενδιαφέρον του στον Cujo, για λογαριασμό του Netflix. Σύντομα θα ακούσουμε για την έκβαση των διαπραγματεύσεων. Στην παραγωγή, αν και με το καλό, θα είναι ο Ρόι Λι, ο οποίος με τα δύο «It», το «Salem's Lot» και το επικείμενο «The Long Walk», είναι ένας από τους Αποστόλους του Κινγκ στον κινηματογραφικό κόσμο. Το «Cujo» v 2.0 αναζητά τον σεναριογράφο του.

O Αρονόφσκι έχει ένα flair για τον Τρόμο, και είναι δικής του λογικής, αφού δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει, παρά τις αντιδράσεις που γεννήθηκαν ενίοτε, ότι τόσο το «Ρέκμβιεμ για ένα Όνειρο», όσο και τα «Black Swan» και «Mother!» είναι ταινίες που τρυπώνουν σε περιοχές που το καλό horror αποσκοπεί.

Αναμένουμε τις εξελίξεις.