Η έπαρση δεν είναι ωραίο πράγμα, η «επαγγελματική» έπαρση, σαν αυτή του Έστλουντ, έχει μια πλάκα, αλλά γενικώς μπορείς και χωρίς υπερφιλόδοξους καβαλημένους (και) στην κινηματογραφική ζωή σου.
Αυτό δεν αλλάζει ότι ο Έστλουντ είναι κάτι παραπάνω από «γεύση του μήνα» στο φεστιβαλικό/σινεφιλικό γίγνεσθαι, ότι σαφέστατα έχει κάτι να πει, ότι κατάφερε με χιούμορ, τρέλα και «κάτι σαν» αντικαθεστωτικότητα να επιβάλλει ένα είδος μοραλισμού σε μια εποχή που αρέσκεται να λέει και να κάνει ότι γουστάρει. Μοιάζει κάπως σαν ένας από άμβωνος Τρίερ, ξέρει δεδομένα να γράφει, είναι προβοκάτορας με περιεχόμενο και, παρότι προσωπικά όχι του γούστου μου, παραδέχεται κανείς ότι διαποτίζει την σκηνοθεσία του με ένα κλίμα που την κάνει σαρκαστικά ξεχωριστή ενώ διαρκώς υποσχόμενη κι εγκυμονούσα την εκτροπή.
Τώρα ως γνωστόν παίζει το παιχνίδι των δημοσίων του σχέσεων και ισχυρίζεται πώς πάει καρφί για 3ο Φοίνικα αλλά και για την ταινία που θα διώξει τους περισσότερους από την αίθουσα στην Καννική πρεμιέρα της.
«Ένας Χρυσός Φοίνικας ήταν παραπάνω πίεση για μένα, αλλά δύο ήταν ελάφρυνση διότι ένοιωσα πως δεν ήμουν one hit wonder. Αλλά και πάλι θέλω πίεση για να αποδίδω. Οπότε ο στόχος είναι άλλος ένας Φοίνικας. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, θέλω να πω εντελώς τρελό και να το λες». Απαντώντας στην κατηγορία της έπαρσης απαντά: «Για μένα ο στόχος είναι να ανεβάζω τον πήχη. Πολλοί με θεωρούν φαντασμένο αλλά σε εμένα δημιουργεί αυτό που χρειάζομαι για να λειτουργήσω. Επίσης τα ταξίδια, οι συναντήσεις με ανθρώπους, οι κατακτήσεις ανέπτυξαν την αυτοπεποίθησή μου. […]». Θα είναι βαρύς ο γδούπος.
Στο «The Entertainment System is Down», για το οποίο έχει τελειώσει την συγγραφή του σεναρίου και το έχει αναλάβει ήδη η Α24, κλεισμένοι είναι οι Κιάνου Ριβς, Γούντι Χάρελσον, Κίρστεν Ντανστ, Βενσάν Λιντόν, Ντάνιελ Μπρουλ, Τζόελ Έτζερτον, Σαμάνθα Μόρτον, ένα καστ προδιαγραφών δηλαδή σε μια παραγωγή που αν του βγει θα προσθέσει και τα (σοβαρά) εισιτήρια στην φαρέτρα του, οπότε ποιος τον ακούει μετά. Να πούμε ότι το «Τρίγωνο της Θλίψης» ήταν για τα δεδομένα του έργου μια σημαντική εμπορική επιτυχία.
Στην ταινία οι επιβάτες ενός αεροσκάφους βιώνουν το απόλυτο κλακάζ όταν το…entertainment system is down και είναι αναγκασμένοι να ζήσουν σαν «μοντέρνοι άνθρωποι που πρέπει να αντιμετωπίσουν την πλήξη και τις σκέψεις τους». Για τα γυρίσματα ο Έστλουντ αγόρασε ένα Boeing 747, τον γίγαντα των αιθέρων μιας περασμένης εποχής, μέσα στο οποίο θα πραγματοποιηθούν και τα γυρίσματα.
Την έμπνευσή του για την ταινία ο 50χρονος Σουηδός την άντλησε, λέει, από μια κοινωνιοψυχολογική έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια υπό τον τίτλο «The Challenge of the Disengaged Mind». Σύμφωνα με αυτήν και τα συμπεράσματά της οι συμμετέχοντες στο πείραμα δεν καλοπέρασαν στην διάρκεια 6 έως 15 λεπτών δίχως να έχουν κάτι να κάνουν πέρα από το να σκέφτονται.
