Είναι η ταινία που αναφαίνεται σαφώς από το φθινοπωρινό φεστιβαλικό κύκλωμα. Σε 215 λεπτά, VistaVision (!!!) και 70άρι φιλμ (ξανά θαυμαστικά), ο Μπρέιντι Κόρμπετ παρουσίασε στην Βενετία μια ταινία που όχι μόνο του χάρισε το Βραβείο της Σκηνοθεσίας, όχι μόνο του εξασφάλισε τρόπον τινά απόκτηση και διανομή από την Α24 (Δεκέμβριος στις ΗΠΑ), αλλά κάνει πολύ κόσμο να παραμιλά (με την καλή έννοια) για ένα πραγματικό έπος πάνω στο Αμερικανικό Όνειρο. Είναι όντως μια εποχή για ένα πολυσυζητημένο θέμα να επανέλθει, ελπίζει αμυδρά κανείς να επανέλθει και να κάνει μια διαφορά. Όχι ότι μπορεί φυσικά το σινεμά να αλλάξει τον κόσμο, αλλά έτσι κάτι να λέμε. Έιντριεν Μπρόντι, Γκάι Πιρς, Φελίσιτι Τζόουνς, Τζο Όλγουιν, μεταξύ άλλων, στοιχειώνουν το καστ, με τον πρώτο (τουλάχιστον) να μοιάζει γερό χαρτί για την επικείμενη σεζόν των βραβείων.

Το τρέιλερ υποδεικινύει ένα μεγαλείο στησίματος/όψης, δεν αποκαλύπτει τίποτα για την πλοκή, διαφημίζει τις καλές κριτικές του κι έχει έναν αέρα καλλιτεχνικού γεγονότος που, προσωπικά, μου θύμισε το «Θα Χυθεί Αίμα». Αλλά αυτό δεν λέει κάτι, αναμένουμε, θυμίζοντας ένα εδάφιο από την αναφορά του Λουκά Κατσίκα, Καλλιτεχνικού Διευθυντή των Νυχτών Πρεμιέρας, από την Βενετία στην οποία είδε «μια από τις πιο φιλόδοξες και παράτολμες προσπάθειες που έχουν χρηματοδοτηθεί από αμερικανικό στούντιο τις τελευταίες δεκαετίες». Ολόκληρη η κριτική, εδώ.

Η ταίνια έκανε την επίσημη πανελλήνια πρώτη προβολή της στο πλαίσιο του 30ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.

Ιδού το τρέιλερ, ακολουθεί και το (εύγλωττο) πόστερ της ταινίας: