Είκοσι περίπου μέρες πριν από την φετινή απονομή των Όσκαρ, η πλειοψηφία των 195 υποψηφίων συγκεντρώθηκαν για το παραδοσιακό γεύμα που τιμά τους καλύτερους σύμφωνα με την Ακαδημία καλλιτέχνες κάθε χρονιάς, μίλησαν για τους ρόλους και την διάκρισή τους, και πόζαραν για την ομαδική φωτογραφία.

Μεγάλοι απόντες η Μέριλ Στριπ, ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, ο Μαρκ Ράφαλο και η Κίρα Νάιτλι.

Οι παραγωγοί της βραδιάς, Κρεγκ Ζάνταν και Νιλ Μέρον, άδραξαν την ευκαιρία να υπενθυμίσουν στους υποψηφίους ότι ζητούν τη συνεργασία τους. «Παρακαλούμε προετοιμάστε τους λόγους σας, κρατήστε τους στα 45 δευτερόλεπτα και μην αυτοσχεδιάζετε. Κάντε τους λόγους σας αστείους, προσωπικούς και από καρδιάς.»

Αυτές ήταν οι σημαντικότερες δηλώσεις των υποψηφίων:

- Τζουλιάν Μουρ, Α' Γυναικείος Ρόλος για το «Still Alice»: «Είναι υπέροχο. Στο πρώτο οσκαρικό γεύμα στο οποίο πήγα, μόλις είχα γεννήσει και φόρεσα ένα μακρύ παλτό. Τώρα είμαι πιο άνετα - τα παιδιά μου είναι μεγαλύτερα και δεν χρειάζεται να φορέσω κάτι τόσο φαρδύ!»

- Στιβ Καρέλ, Α' Ανδρικός Ρόλος για το «Foxcatcher»: «Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι ήμουν κουλ. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι χτύπησε το τηλέφωνο και ότι είχα ξεχάσει ότι εκείνη τη μέρα ανακοίνωναν τις υποψηφιότητες. Στην πραγματικότητα ξύπνησα στις 5:30 και καθόμουν στο σαλόνι μέσα στο σκοτάδι. Η γυναίκα μου παρακολουθούσε στο υπνοδωμάτιο. Συναντηθήκαμε στην κορυφή της σκάλας και χοροπηδούσαμε δέκα λεπτά. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.»

- Έντι Ρεντμέιν, Α' Ανδρικός Ρόλος για τη «Θεωρία των Πάντων»: «Πέρασα τη Χρυσή Σφαίρα μέσα από το μηχάνημα στο αεροδρόμιο και είδα τη κυρία να το σταματά και να πηγαίνει κοντά για να εξετάσει το περίεργο αυτό αντικείμενο. Προσευχόμουν να μου ζητήσει να ανοίξω τη βαλίτσα. Και το έκαναν! Ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή. Ο τύπος με ρώτησε αν είναι αληθινό.»

- Ρις Γουίδερσπουν, Α' Γυναικείος Ρόλος για το «Wild»: «Το μεγαλύτερο δώρο της επαγγελματικής μου ζωής είναι αυτός ο ρόλος από την συγγραφέα Σέριλ Στρέιντ. Είναι διαφορετικό. Τώρα έχω μεγαλώσει. Νιώθω ότι πολέμησα για αυτήν την ταινία. Και ήταν μια δύσκολη διαδικασία. Όλες εκείνες οι μέρες που σκαρφάλωνα βουνά και διέσχιζα παγωμένα ποτάμια είναι τώρα τόσο σημαντικές.»

- Πατρίσια Αρκέτ, Β' Γυναικείος Ρόλος για το «Μεγαλώνοντας»: «Δεν ξέρω πώς θα νιώθω την μέρα των Όσκαρ. Ελπίζω να μην λιποθυμήσω. Ειλικρινά, το ότι είμαι εδώ είναι σαν την ενήλικη εκδοχή τού να πηγαίνεις στη Ντίσνεϊλαντ. Είναι πολύ σουρεαλιστικό και υπέροχο. Την πρώτη φορά που ήμουν υποψήφια, ήταν σαν να ήμουν σε όνειρο. Δύο μέρες μετά, ήμουν σε ένα εστιατόριο και ο φίλος μου πήγε στην τουαλέτα. Και ήταν σαν να ξύπνησα όταν έφυγε και πιάνω το παιδί που καθόταν δίπλα μου και του είπα ότι ήμουν υποψήφια. Δεν με πίστεψε και του είπα να το ψάξει στο google. Και όταν γύρισε ο φίλος μου, χοροπηδούσαμε και φωνάζαμε. Ήταν καταπληκτικό.»

- Μάικλ Κίτον, Α' Ανδρικός Ρόλος για το «Birdman»: «Στην αρχή, ο Ινιάριτου ήταν παθιασμένος και τρελός. Στο τέλος, ήταν πιο παθιασμένος και πιο τρελός. Έχει γίνει καλός μου φίλος. Είναι γλυκός, είναι σκληρός. Είναι τεχνίτης. Πολύ συγκεκριμένος. Και τελειομανής. Το "Birdman" είναι μια ταινία όπου δεν έχεις επιλογή παρά να γίνεις πολύ προσωπικός. Είναι πολύ ανοιχτός σχετικά με την προσωπική του ζωή και αυτό που σκέφτεται για τα πράγματα. Είναι θαρραλέος και αυτό μεταφέρεται στην ταινία. Θέλω να πιστεύω ότι έχω υπάρξει θαρραλέος στη δουλειά μου γιατί νομίζω ότι αυτό είναι μέρος της συμφωνίας, αλλά αυτός με έκανε περισσότερο. Υπάρχει πίεση για τον ευχαριστήριο λόγο, έχω πολλούς να ευχαριστήσω αφού το κάνω αυτό εδώ και πολύ καιρό.[...] Έχω μια γενική ιδέα όμως. Θα χρησιμοποιήσω πολύ τη λέξη ευγνώμων, θα τη βαρεθείτε. Είναι ωραίο να είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία γιατί δεν σε νοιάζουν αρκετά πράγματα τώρα. Προτιμώ να με συμπαθούν οι άνθρωποι αλλά δεν σε νοιάζει πολύ αυτό που πιστεύουν οπότε λες ό,τι θες να πεις. Δεν θέλω να κοιτάω πίσω και καταλαβαίνω ότι έλεγα βλακείες.»

- Ρόμπερτ Ντιβάλ, Β' Ανδρικός Ρόλος για τον «Δικαστή»: «Δεν πρόκειται να κερδίσω. Αλλά είμαι ΟΚ με αυτό. Ό,τι συμβεί, θα συμβεί. Εδώ και πέντε χρόνια δεν χωρούσα στο κοστούμι αυτό. Γυμνάζομαι [τον τελευταίο καιρό].»

- Λόρα Ντερν, Β' Γυναικείος Ρόλος για το «Wild»: «Ο πατέρας μου [Μπρους Ντερν] είναι μαζί μου. Είναι πολύ όμορφο το ότι μπορούμε να μοιραστούμε κάτι τέτοιο με την οικογένειά μου. Είχα έρθει με τη μητέρα μου όταν ήμουν επτά ετών. Μερικοί από τους καλύτερούς μου φίλους είναι εδώ, υποψήφιοι. Οπότε είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό.»

- Ρόζαμουντ Πάικ, Α' Γυναικείος Ρόλος για το «Κορίτσι που Εξαφανίστηκε»: «Ακόμη και η υποψηφιότητα για ένα Όσκαρ σημαίνει ότι ακολουθείς το δρόμο με τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά δεν είναι ένας δρόμος που τελειώνει. Νιώθω ότι απλώς ξεκινώ να γίνομαι καλή σε αυτό που κάνω.»

- Τζ.Κ. Σίμονς, Β' Ανδρικός Ρόλος για το «Whiplash»: «Την πρώτη φορά που είδα την ταινία, ήταν στις Κάννες. Ήταν η πιο χορταστική εμπειρία. Η αντίδραση ήταν τρελή. Δεν σταματούσαν μετά. Και το αυθόρμητο standing ovation και η αυθεντικότητα των Γάλλων σινεφίλ που εκτιμούσαν την ταινία. Η προσωπική μου αντίδραση είναι ότι ήμουν στην άκρη του καθίσματός μου. Ήταν όπως όταν είχα δει το "Deliverance" παιδί. Τώρα το έχω δει τέσσερις φορές και κάθε φορά αντιδρώ διαφορετικά. Μια φορά το είδα σαν τραγωδία και η καρδιά μου ράγισε για τον Άντριου. Γι' αυτό όλοι πρέπει να το δουν τουλάχιστον τέσσερις φορές... στο σινεμά.»

- Φελίσιτι Τζόουνς, Α' Γυναικείος Ρόλος για τη «Θεωρία των Πάντων»: «Όταν γνώρισα την Τζέιν [Χόκινγκ], ένιωθα σαν να περνούσα από οντισιόν. Ήθελα την ευχή της. Μου έριξε ένα υπέροχο βλέμμα όταν έφυγα από το σπίτι της, αφότου είχαμε φάει με εκείνη και τον άντρα της. Ήταν ένα βλέμμα που έλεγε ότι είχε χαλαρώσει και μου είχε εμπιστευθεί την ιστορία της. Ήταν ένα βλέμμα, παρά μια συμβουλή.»

- Έμμα Στόουν, Α' Γυναικείος Ρόλος για το «Birdman»: «Είμαι σε ένα θεατρικό στη Νέα Υόρκη και το κεφάλι μου είναι σε περίεργη φάση. Έχω ακόμη δύο εβδομάδες ως Σάλι Μπόουλς και μετά θα έρθω με ένα πολυτελές φόρεμα. Θα ήταν όνειρό της να έρθει εδώ.»

- Μπράντλεϊ Κούπερ, Α' Ανδρικός Ρόλος για τον «Ελεύθερο Σκοπευτή»: «Όποια συζήτηση φωτίζει τα προβλήματα των στρατιωτών είναι φανταστική. Δεν νομίζω ότι συνειδητοποιούσα πόσο με επηρέαζε όλη μου τη ζωή. Το ότι υποδύθηκα ένα πραγματικό πρόσωπο μού άλλαξε τη ζωή. Δολοφονήθηκε δύο χρόνια πριν, ακριβώς αυτή τη μέρα. Είναι μεγάλη ευθύνη το να παίζεις έναν άνθρωπο όταν όλο αυτό είναι τόσο φρέσκο και η οικογένειά του ζει ακόμη.»

- Μαριόν Κοτιγιάρ, Α' Γυναικείος Ρόλος για το «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα»: [απαντώντας στην ερώτηση πώς χαλάρωνε μετά από τα γυρίσματα της πολύ βαριάς ιστορίας] «Έπινα μπίρα. Αυτό είναι το Βέλγιο!»

Δείτε την ομαδική φωτογραφία στο παρακάτω γκάλερι