Mυστήριο στη Βενετία

Εργολαβία φαίνεται πως έχει πάρει ο Κένεθ Μπράνα τις κινηματογραφικές μεταφορές των κλασικών, αστυνομικών μυθιστορημάτων της Αγκάθα Κρίστι, με το «Μυστήριο στη Βενετία» να αποτελεί το τρίτο (και καλύτερο) κατά σειρά φιλμ, μετά τα «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» (2017) και «Θάνατος στον Νείλο» (2022).

Ο Μπράνα αναλαμβάνει και πάλι τη σκηνοθεσία και ομολογουμένως τα καταφέρνει πολύ καλύτερα σε σχέση με τις προηγούμενές του απόπειρες, σίγουρα όμως τον δικό του ρόλο σε αυτό παίζει και το πρωταρχικό υλικό που εισάγει για πρώτη φορά το στοιχείο του μεταφυσικού τρόμου, καθιστώντας την καινούργια περιπέτεια του διάσημου λογοτεχνικού ήρωα ό,τι πρέπει για μια εκλεπτυσμένα σκοτεινή τρομάρα.

Μετά και την τελευταία του αποστολή ο Ηρακλής Πουαρό (Μπράνα) αποσύρεται σε ένα βενετσιάνικο αρχοντικό προκειμένου να περάσει ήσυχα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Μέχρι τη στιγμή που θα κάνει την εμφάνισή της η διασημότερη συγγραφέας βιβλίων μυστηρίου και παλιά φίλη του Πουαρό, Αριάδνη Όλιβερ (Τίνα Φέι). Η Αριάδνη θα καλέσει τον παλιόφιλο Πουαρό σε μια σεάνς που πρόκειται να πραγματοποιηθεί το ίδιο βράδυ (το βράδυ της Ημέρας των Αγίων Πάντων, το γνωστό μας Χάλοουιν) και εκείνος θα δεχτεί, αν και με μια κάποια διστακτικότητα. Όταν τελικά ένας από τους συμμετέχοντες καταλήξει δολοφονημένος, ο Πουαρό θα πρέπει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να βρει τον ένοχο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ορθολογιστικό κομμάτι του εαυτού του που πιστεύει πως τα φαντάσματα δεν είναι αληθινά. Ή μήπως είναι;

Βασισμένο χαλαρά στο βιβλίο «Πάρτι για Δολοφόνους», το φιλμ αποτελεί μια πολύ διασκεδαστική μίξη crowd pleaser ταινίας και αρκούντως ατμοσφαιρικού whodunnit μυστηρίου, χάρη στη σκηνοθεσία του Μπράνα, αλλά κυρίως χάρη στις λειτουργικές γωνίες λήψεως του διευθυντή φωτογραφίας Χάρη Ζαμπαρλούκου (συνήθη συνεργάτη του Βρετανού δημιουργού) που μέσα από τη χρήση παραμορφωτικών φακών προσδίδει στην ιστορία τις πρέπουσες δόσεις σασπένς και ευκολοχώνευτου τρόμου.

Τούτο αποτελεί ένα ακόμη all-star cast φιλμ με εμφανίσεις μεταξύ άλλων, από τους Μισέλ Γεό, Τίνα Φέι, Κέλλυ Ράϊλι και Τζέιμι Ντόρναν, ο οποίος εδώ σε έναν απρόσμενα δραματικό ρόλο αποτελεί ένα από τα καλύτερα στοιχεία της ταινίας (έχει αρκετά), μαζί με τον μικρούλη Τζούντ Χιλ που υποδύεται τον ιδιόρρυθμο και λάτρη του Έντγκαρ Άλαν Πόε, γιο του (fun fact: ο Χιλ υποδυόταν τον γιο του Ντόρναν και στην ταινία «Belfast» επίσης του Κένεθ Μπράνα).

Αν κάτι έχει πετύχει εξαιρετικά στη συνταγή είναι σίγουρα η ατμόσφαιρα. Όλη η δράση εκτυλίσσεται εν μέσω μια βραδινής θεομηνίας, που κάνει τις γόνδολες να τραμπαλίζονται βίαια στα κανάλια και τα επιβλητικά κτήρια να μπάζουν νερά από παντού, φτιάχνοντας από την αρχή ένα στερεοτυπικό μεν, αποδοτικό δε προσκήνιο επικείμενου θανάτου, τρομερών μυστικών και σοκαριστικών αποκαλύψεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αυτοπαρατήρηση του χαρακτήρα του Πουαρό που καλείται να αναμετρηθεί με τις παγιωμένες του απόψεις περί πραγματικότητας, τσαρλατανισμού και υπερφυσικού, οδηγούμενος πρακτικά σε σύγκρουση με την προσωπική του πίστη όχι μόνο απέναντι στους ζωντανούς, αλλά και απέναντι στους νεκρούς, κυρίως αυτούς.

Το «Μυστήριο στη Βενετία» αποτελεί την, μέχρι στιγμής, πιο ολοκληρωμένη μεταφορά έργου της Αγκάθα Κρίστι στη μεγάλη οθόνη, τουλάχιστον από τα χέρια του Κένεθ Μπράνα και η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ταινία με την οποία όλοι θα περάσουν καλά – από τους λάτρεις των αστυνομικών και των θρίλερ, μέχρι και εκείνους που αρέσκονται σε έναν πιο «προστατευμένο», καθοδηγούμενο τρόμο, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα μείνεις ασυγκίνητος μπροστά στην ευκαιρία (σου) να μαντέψεις ποιος είναι ο δολοφόνος.