Aλφαβίλ
Alphaville

O Γκοντάρ εφαρμόζει τους κώδικες του νουάρ στην επιστημονική φαντασία και υμνεί την αγάπη σε μια ταινία που έδωσε το όνομα της σε έναν από τους πιο αγαπητούς κινηματογράφους της Αθήνας, που δυστυχώς δεν είναι μαζί μας εδώ και δύο δεκαετίες.
Ένας Αμερικάνος μυστικός πράκτορας πηγαίνει στην μακρινή διαστημική πόλη Αλφαβίλ όπου πρέπει να βρει ένα χαμένο πρόσωπο καθώς και να απελευθερώσει την πόλη από τον τύραννο που την κυβερνά.
Δεκαεπτά χρόνια πριν το «Blade Runner», ο Γκοντάρ τολμά να συνδυάσει τους κώδικες της επιστημονικής φαντασίας κι εκείνους του φιλμ νουάρ, με διάθεση σαφέστατα πιο πολιτική από το φιλμ του Ρίντλεϊ Σκότ, στέλνοντας μια ποιητική προειδοποίηση για τους κινδύνους που επιφυλάσσει η μετατροπή της δημοκρατίας σε καθεστώς τεχνοκρατικό. Αναμενόμενα το σχόλιο της ταινίας θα φανεί σε κάποιους αφελές ως προς την καλοπροαίρετη πίστη του στη δύναμη της αγάπης (θυμίζοντας σε αυτό το σημείο το «Μετρόπολις» του Λανγκ), αλλά ακόμα και οι πιο σθεναρές αντιστάσεις θα καμφθούν μπροστά στην αξέχαστη σκηνή με τους Έντι Κόνσταντιν και Άννα Καρίνα να στέλνουν μήνυμα ελπίδας υπό τους στίχους του Πωλ Ελυάρ. Η πιο προσβάσιμη ταινία του σκηνοθέτη είναι ταυτόχρονα και μία από τις πιο επιδραστικές του, αφήνοντας το στίγμα της σε πολλά μεταγενέστερα φιλμ, από τον HAL του «2001» του Κιούμπρικ ως τις γυναίκες-ανδροειδή του «2046» του Γουόνγκ Καρ-Γουάι.