Annette

Annette

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2021
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Η.Π.Α., Μεξικό, Ιαπωνία, Ελβετία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λεός Καράξ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Ρον Μαέλ, Ράσελ Μαέλ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Άνταμ Ντράιβερ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Σάιμον Χέλμπεργκ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Καρολίν Σαμπετιέ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Sparks (Ρον Μαέλ, Ράσελ Μαέλ)
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 141'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Weird Wave
    Annette

Σχεδόν μια δεκαετία από το «Holy Motors», και την τελευταία σκηνοθετική εμφάνιση ενός δημιουργού δίχως όμοιό του στο μοντέρνο σινεμά, το «Annette» επιστρέφει κινηματογραφικά τον Λεός Καράξ με ένα ονειρικό και διαστρεβλωμένο μιούζικαλ στο οποίο το σενάριο και τα τραγούδια έγραψε το θρυλικό συγκρότημα των Sparks.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Αν θέλαμε να μιλήσουμε για την καινούργια ταινία του Λεός Καράξ με όρους καθαρά μουσικούς, αφού η καταλυτική παρουσία του συγκροτήματος των βετεράνων Sparks στα τραγούδια και το σενάριο προσκαλεί τέτοιες συγκρίσεις, τότε θα λέγαμε ότι είναι το αντίστοιχο ενός κονσεπτικού διπλού άλμπουμ. Υπάρχει ένα συνεκτικό όραμα, υπάρχει η έμπνευση και η διάθεση του πειραματισμού, υπάρχουν οι στιγμές μεγαλείου, υπάρχει όμως και μια σειρά από κομμάτια-γεμίσματα που επιστρατεύονται για να «ξεχειλώσουν» αχρείαστα τη διάρκεια του δίσκου.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την «Annette». Το απροσδόκητο σμίξιμο του τρομερού παιδιού της μοντέρνας γαλλικής κινηματογραφίας με τα δυο θαυματουργά αδέρφια, που εδώ και πέντε δεκαετίες περιφέρουν τις ασταμάτητα εφευρετικές δισκογραφικές εκκεντρικότητές τους πίσω από το όνομα Sparks, αποτελεί ένα τόλμημα που έπρεπε να συμβεί, αν μη τι άλλο για να διαπιστωθεί τι μπορεί να προκύψει όταν ενωθούν καλλιτεχνικά δυο τόσο ιδιοσυγκρασιακοί κόσμοι.

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή η «Annette» αποτελεί πνευματικό παιδί τριών διαφορετικών κηδεμόνων, δίνει συχνά την εντύπωση ότι είναι ένα φιλμ σχιζοφρενικό και ενίοτε σε σύγκρουση με τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί πώς αλλιώς να δικαιολογήσει κανείς τη χτυπητή αντίφαση που προκαλούν οι παιχνιδιάρικες ποπ ειρωνείες των Sparks με τις ποιητικές και σαφώς πιο σκοτεινές βλέψεις του Καράξ; Και πώς να εξηγήσει ένα κυκλοθυμικό φιλμ που αλλάζει διαρκώς διαθέσεις, παρασύροντας σταδιακά το κοινό στις βαθιές αβύσσους που ρουφούν τον ήρωα, αντί να το ανυψώνει;

Ο Καράξ προηγείται σχεδόν πάντα του (αδύναμου) σεναρίου και σκηνοθετεί θεαματικά, με ισχυρούς συμμάχους του την υποβλητική διεύθυνση φωτογραφίας και τον επικό σχεδιασμό παραγωγής

Όλα αυτά ελάχιστα αντιληπτά γίνονται στο θαυμάσιο και ευφορικό ξεκίνημα της ταινίας: Από ένα στούντιο ηχογράφησης που επιβλέπει πίσω από το τζάμι ο ίδιος ο Καράξ, παρέα με την πραγματική του κόρη (στην οποία είναι αφιερωμένο το φιλμ), ο Ράσελ και Ρον Μάελ, οι Sparks δηλαδή, ξεχύνονται άξαφνα έξω στους δρόμους του Λος Άντζελες, συναντούν τους πρωταγωνιστές και βαδίζουν τραγουδιστά μαζί τους, οδηγώντας τους να ντυθούν τα κοστούμια των ρόλων τους και εμάς να περάσουμε απευθείας στο χώρο της φαντασίας.

Κρίμα μόνο που, καθώς προχωρά, η «Annette» μετατρέπεται από χαρμόσυνη φαντασμαγορία σε κάτι συνοφρυωμένο, συστηματικά παράξενο αλλά και λίγο άχαρο-μια μουσικοχορευτική τραγωδία και ταυτόχρονα μια παραλλαγή στο παραμύθι της Πεντάμορφης και του Τέρατος τοποθετημένη σε ένα κόσμο διασημότητας και τοξικής αρρενωπότητας.  

Ο Άνταμ Ντράιβερ υποδύεται εξαιρετικά έναν συγκρουσιακό και πικρόχολο stand up κωμικό ο οποίος ερωτεύεται μια τραγουδίστρια της όπερας (η εκθαμβωτική Μαριόν Κοτιγιάρ) και βλέπει τη δική του πορεία να κατρακυλά όσο η δημοτικότητα εκείνης εκτοξεύεται. Τη στιγμή όμως που προβλέπει κανείς μια ακόμη εκδοχή στο «Ένα Αστέρι Γεννιέται», ο Καράξ βαφτίζει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι του φιλμ σε καταραμένους εραστές και εισάγει στην πλοκή ένα γνήσια παράδοξο στοιχείο: τη γέννηση της κόρης των δυο ηρώων, που δεν είναι παρά μια ξύλινη και ανέκφραστη μαριονέτα με ένα κρυφό χάρισμα το οποίο δεν θα αργήσει να εκδηλώσει.

Μέσα από έναν χείμαρρο σκηνών που πασχίζουν διαρκώς να μετατρέψουν το κοινότοπο σε ανοίκειο και το πραγματικό σε ονειρικό, ο Καράξ προηγείται σχεδόν πάντα του (αδύναμου) σεναρίου και σκηνοθετεί θεαματικά, με ισχυρούς συμμάχους του την υποβλητική διεύθυνση φωτογραφίας και τον επικό σχεδιασμό παραγωγής. Σε τελική ανάλυση, όμως, αδειάζει το μεγάλο του ταλέντο σε μια στρυφνή και στα όρια του υποτυπώδους ιστορία. Κι όταν τόσο άσβεστο πάθος ξοδεύεται έτσι, είναι λίγο δύσκολο για κάποιον να το επιβραβεύσει.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Annette
  • Annette