Book Club: Το Eπόμενο Κεφάλαιο

Εάν διαβάζοντας την παραπάνω περίληψη δεν έχετε ιδέα για ποια ταινία και ποιες φιλενάδες μιλάμε, δεν φταίτε εσείς, αλλά ο Μπιλ Χόλντερμαν (σκηνοθέτης τούτου του φιλμ) και η Έριν Σιμς (σεναριογράφος), οι οποίοι θεώρησαν πως χρειαζόμαστε ένα σίκουελ στην ταινία του 2018, με πρωταγωνίστριες τις κατά τα άλλα σπουδαίες Νταϊάν Κίτον, Τζέϊν Φόντα, Κάντις Μπέργκεν και Μέρι Στίνμπεργκεν. Ας πούμε πως δεν το χρειαζόμασταν.

Η συνέχεια της ιστορίας των τεσσάρων κολλητών, βρίσκει την καθεμιά σε διαφορετική φάση της ζωής της. Η Σάρον (Μπέργκεν) είναι έτοιμη για μια στροφή στην καριέρα της, η Κάρολ (Στίνμπεργκεν) έχει δει το εστιατόριό της να κλείνει λόγω Covid, η ΝταΪάν (Κίτον) πασχίζει ακόμα να «αφεθεί» στην σχέση της με τον Μίτσελ (Άντι Γκαρσία), ενώ η Βίβιαν (Φόντα) ετοιμάζεται να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον καλό της (Ντον Τζόνσον είναι αυτός βλέπεις). Λίγο πριν τον γάμο η παρέα θα οργανώσει ένα bachelorette στην Ιταλία, εκεί όπου όλες τους θα έρθουν αντιμέτωπες με λογής ευτράπελα, απρόσμενους έρωτες και την συνειδητοποίηση ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ζήσεις την ζωή σου όπως ακριβώς τη θες.

Όσοι έχουν δει την πρώτη ταινία, ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν από μια συνέχεια που δεν ήταν και απαραίτητη, αλλά τουλάχιστον δεν πρόκειται να ξενίσει εκείνους που πραγματικά απόλαυσαν το προηγούμενο φιλμ (δεν ξέρω πόσοι είναι αυτοί, φαντάζομαι όχι πολλοί), ακόμα δηλαδή κι αν πρόκειται, όπως εδώ, για μια σχηματική απομίμηση μιας τετράδας α λα «Sex and the City».

Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στο πως είναι γραμμένοι οι χαρακτήρες, αν και διακρίνεται μια διάθεση υπέρ-απενοχοποίησης της ηλικίας τους (που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν, είναι τέσσερις γυναίκες που απολαμβάνουν την ζωή τους, end of story), αλλά κυρίως στο τρομερά ρηχό υλικό που δίνεται σε αυτές τις grand dames του σινεμά, προκειμένου να το διαχειριστούν και να το φέρουν εις πέρας και αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση ακόμα και για εκείνες, ιδιαίτερα όταν το σενάριο είναι γεμάτο κλισέ καταστάσεις και τσιτάτα αλιευμένα απευθείας από τον Αλχημιστή του Κοέλιο, την ενδέκατη δηλαδή από τις Πληγές του Φαραώ.

Ολόκληρη η εκδρομή τους στην Ιταλία και τα διάφορα συμβάντα, ερμηνεύονται με βάση το μοιραίο της ύπαρξης και του ρητού «ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί», με τις πρωταγωνίστριες να αποδίδουν κακό…κάρμα στο οτιδήποτε καταπώς τους βολεύει. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν πάει αληθινά στραβά σε αυτό τους το ταξίδι, εκτός κι αν οι σεναριογράφοι θεωρούν τραγικά δραματικό, το να καταλήξεις για ένα βράδυ σε ένα τετράκλινο (εντελώς τυχαία) κελί φυλακής στην Ιταλία, που μοιάζει καλύτερο από ενοικιαζόμενο δωμάτιο στην Κύθνο.

Σίγουρα κάποιος που θα αποφασίσει να δει την ταινία, δεν θα την δει για την τρομερή της πλοκή, αλλά για τις πρωταγωνίστριές της, όμως καλό θα ήταν να είχε γίνει μια παραπάνω προσπάθεια στο, έστω, υποτυπώδες της σενάριο, γιατί πόσο πια να κάνεις τα στραβά μάτια μπροστά σε κάθε αναπάντεχη «αναποδιά»; Νομίζω εγώ «τράβηξα γραμμή» σε ό,τι αφορά στην ανοησία της πλοκής, όταν ο αρχηγός της αστυνομίας (τον οποίο υποδύεται ο σπουδαίος Τζιανκάρλο Τζιανίνι) αποφάσισε να μπάσει τις κυρίες σε ένα ελικόπτερο και να τις πετάξει με χαρακτηριστική άνεση στον προορισμό της αρεσκείας τους. Μα τα έχει πει ο Κοέλιο, «όταν θες κάτι πολύ, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις», ακόμα δηλαδή και όταν πρόκειται για κρατικό χρήμα και λεφτά Ιταλών φορολογούμενων που χρησιμοποιούνται για να πάνε ταξιδάκι αναψυχής τέσσερεις Αμερικανίδες τουρίστριες.

Το «Book Club: Το Επόμενο Κεφάλαιο» είναι μια αχρείαστη προσθήκη σε κάτι που πάει να γίνει franchise χωρίς να το έχει ζητήσει κανείς. Τουλάχιστον οι ηθοποιοί που συμμετείχαν τσίμπησαν το χαρτζιλίκι τους για την συμμετοχή, κάτι είναι κι αυτό.