Η Συνωμοσία του Καΐρου

Στο «Βoy From Heaven» για ακόμα μια φορά μετά το «Nile Hilton Incident» - ένα φαταλιστικό διαμαντάκι που αξίζει να αναζητήσετε – ο Ταρίκ Σαλέχ χρησιμοποιεί τη φόρμα του είδους ώστε να συνθέσει ένα πολιτικό σχόλιο, άμεσα σχετιζόμενο με την Αίγυπτο, χώρα καταγωγής του πατέρα του, χωρίς όμως να αποξενώνει κι εκείνον τον θεατή που δεν γνωρίζει πχ. ποιος είναι ο Μουμπάρακ ή τις συνιστώσες της ισλαμικής θρησκείας. Με όχημα τον θάνατο του ιμάμη και την ψηφοφορία για την αντικατάστασή του, ο γιος ενός ψαρά, ένας αγνός κι αμόλυντος από τον τρόπο των ανθρώπων νεαρός μελετητής των ισλαμικών γραφών θα γίνει πιόνι σε μια νοσηρή σκακιστική παρτίδα ανάμεσα στους αφανείς «εκπροσώπους» της πολιτικής εξουσίας και των διαφορετικών πτερύγων του Ισλάμ, καθένας εκ των οποίων θέλει να εκλεγεί πρόσωπο της επιλογής του και θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να το πετύχει. Ο ήρωάς μας είναι ένα «παιδί από τον παράδεισο», ένας φορέας αθωότητας που θα διαφθαρεί, όταν θα εξαναγκαστεί να ενεργήσει ως κατάσκοπος από έναν πράκτορα της Μυστικής Υπηρεσίας.

Πίσω από τις μηχανορραφίες και το κάθε άλλο παρά κολακευτικό πορτρέτο πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας που σκιαγραφείται, ο Σαλέχ φαίνεται να πιστεύει στο πνεύμα της θρησκείας, που είναι κι εκείνο που θα υποδείξει στους υπαίτιους τα κακώς κείμενα, έστω κι αν η δράση των τελευταίων μοιραία και αναπόφευκτα -νάτος πάλι ο φαταλισμός- δεν θα είναι η ενδεδειγμένη. Χρειαζόταν λίγο περισσότερο νεύρο στο μοντάζ, ώστε να διογκωθεί το στοιχείο του θρίλερ, μολαταύτα οι έξυπνοι σεναριακοί ελιγμοί του έργου διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον και αρκούν για να βεβαιώσουν ότι έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση δημιουργού που πρέπει και αξίζει να προσεχτεί