Demonic

Ο ντετέκτιβ Μαρκ Λιούις (Φρανκ Γκρίλο) και η ψυχολόγος Ελίζαμπεθ Κλάιν (Μαρία Μπέλο) ανακρίνουν τον Τζον, μοναδικό επιζώντα ενός μακελειού σε ένα τρομακτικό, απόμερο σπίτι. Ο σοκαρισμένος Τζον (Ντάστιν Μίλιγκαν) τους εξομολογείται πως η παρέα αποτελούνταν από ερασιτέχνες κυνηγούς φαντασμάτων που κάλεσαν τα πνεύματα των νεκρών κι εκείνα ανταποκρίθηκαν σκοτώνοντας βίαια όλη την ομάδα.

...αυτό που ξεκινά ως πλάκα, καταλήγει στα μάτια μας ως φιλμικό αστείο.

Ο Τζέιμς Γουάν των εμπορικότατων «Σε Βλέπω», «Παγιδευμένη Ψυχή» και «Το Κάλεσμα», οφείλει την επιτυχία του στο γεγονός πως γνωρίζει καλά τους κανόνες του είδους και τους υπηρετεί με ένα σύγχρονο αφηγηματικό ελιγμό που δηλώνει τεχνική επάρκεια και φαντασία. Εδώ όμως υποστηρίζει το «Demonic» από τη θέση του παραγωγού, αφήνοντας τον σκηνοθέτη Ουίλ Κάνον να συνθέτει ένα πρόχειρο αναμάσημα των κλισέ που ταλαιπωρούν παραδοσιακά το είδος.

Το σινεμά του τρόμου έχει να επιδείξει τίτλους που προσφέρουν αυθεντικές ανατριχίλες με τρόπο διαχρονικό κι απόλυτο. Το «Demonic» δανείζεται από το «Amityville Horror» μέχρι το «The Blair Witch Project», και το κάνει με τρόπο κενό και όχι καινοφανή. Η ιστορία παρακολουθεί μία ομάδα νεαρών φοιτητών που επισκέπτεται στοιχειωμένο σπίτι και αυτό που ξεκινά ως πλάκα, καταλήγει στα μάτια μας ως φιλμικό αστείο.

Οι παράξενες γωνίες λήψεις, ο ήχος και η εικόνα που τροφοδοτούν αλλεπάλληλα jump scares, η χρήση αρχειακού υλικού και η προβλεπόμενη βεβιασμένη ανατροπή του φινάλε, αποτελούν μία πρωτόλεια συντακτική βάση. Αν προστεθεί η κάκιστη ερμηνεία του βασικού πρωταγωνιστή Ντάστιν Μίλιγκαν και η αίσθηση πως παρακολουθείς ένα teaser μεγάλου μήκους, συνειδητοποιείς πως το «Demonic» εξαντλήθηκε στην πρόθεση. Και κάπως έτσι τα ουρλιαχτά μεταλλάσσονται σε χασμουρητά.