Έρωτας με την Πρώτη Μπουνιά

Επειδή οι πλέον παιχνιδιάρικες ιστορίες αγάπης του σινεμά τυχαίνει να έχουν ως πρωταγωνιστές τους πιο αταίριαστους φαινομενικά ήρωες, κάπως έτσι η ταινία τουΤομά Καϊγιέ θέλει έναν καλόκαρδο και ευαίσθητο νεαρό να ερωτεύεται ένα σκληροτράχηλο αγοροκόριτσο που επιθυμεί να στρατολογηθεί το συντομότερο δυνατό και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το τέλος του κόσμου δεν αργεί. Για χάρη της ανταλλάσσει χωρίς δεύτερη σκέψη τις θερινές διακοπές του για να καταταγεί μαζί της στο σώμα των αλεξιπτωτιστών, ελπίζοντας πως έτσι όχι μόνο θα περάσει περισσότερο χρόνο στο πλάι της, αλλά και στο τέλος θα την κερδίσει.

Ο 35χρονος σκηνοθέτης καλωσορίζει στην ταινία του ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και διαθέσεις, τις οποίες καταφέρνει, εντούτοις, να ενσωματώσει αρμονικά στο τελικό σύνολο.

Ξεκινώντας από μια κλασική περίπτωση σταδιακής έλξης μεταξύ δυο εντελώς ετερόκλητων χαρακτήρων, ο πρωτοεμφανιζόμενος Καϊγιέ ταξιδεύει σε μια ειδυλλιακή παραθαλάσσια μεριά της γαλλικής επαρχίας και εκεί τοποθετεί μια πολύ χαριτωμένη νεανική ταινία, χρωματίζοντάς την επιπλέον με τις ελκυστικές αποχρώσεις του καλοκαιριού.

Επειδή, όμως, δεν αρκείται ευτυχώς στο να αναπαράγει τις συμβάσεις μιας απλής ρομαντικής κομεντί, αλλά φανερώνει σαφώς πόσο του αρέσει να παίζει με τις προσδοκίες του κοινού, ο 35χρονος σκηνοθέτης καλωσορίζει στην ταινία του ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και διαθέσεις, τις οποίες καταφέρνει, εντούτοις, να ενσωματώσει αρμονικά στο τελικό σύνολο.

Με αυτό τον τρόπο, οι «Μαχητές» (όπως είναι ο πρωτότυπος γαλλικός τίτλος του φιλμ, που είναι σαφώς προτιμότερος από την άχαρη, διεθνή ονομασία του) εμπλουτίζουν την ενδιαφέρουσα παραλλαγή τους στο γνώριμο μοτίβο της αντιπαράθεσης των δύο φύλων με διακριτικές κοινωνικές παρατηρήσεις, με μικρές, φυσιολατρικές πινελιές και με καθαρόαιμα κωμικά στοιχεία.

Πετυχαίνοντας μια αξιαγάπητη επί οθόνης χημεία από το νεαρό ερμηνευτικό του ζευγάρι (με τον αβανταδόρικο ρόλο να καταλήγει στη μεριά της ταλαντούχας Αντέλ Χενέλ που είχαμε γνωρίσει στο περσινό «Suzanne»), ο Καϊγιέ προσεγγίζει με ξεχωριστή τρυφερότητα τους χαρακτήρες του, χειρίζεται με φινέτσα το χιούμορ του και κορυφώνει την ταινία του σε ένα απροσδόκητο τελευταίο ημίωρο, το οποίο όσο αναπάντεχο είναι, άλλο τόσο όμορφο αποδεικνύεται.