Flux Gourmet

Aπό το ντεμπούτο του στο σινεμά με το βουκολικό φιλμ εκδίκησης «Καταλίν Βάργκα», το ηχοτόπιο του οποίου φάνταζε παρμένο από χαμένες παρτιτούρες του Ξενάκη, φαινόταν ότι ο Πίτερ Στρίκλαντ είναι ένας δημιουργός που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον ηχητικό σχεδιασμό των ταινιών του. Αυτό, σε συνδυασμό με ένα διαρκές φλερτ με την εναλλακτική arthouse κινηματογραφική σκηνή των ‘70s, την εικονογραφία που τη συνόδευε και τη διάθεση πειραματισμού με τα είδη, τον καθιστούν έναν sui generis δημιουργό, θεματοφύλακα μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας της κινηματογραφικής μας κληρονομιάς, την οποία (επι)κονωνεί σε μια νεότερη γενιά σινεφίλ, διατηρώντας παράλληλα το προσωπικό του στίγμα – μπορείς να καταλάβεις ότι βλέπεις δική του ταινία μέσα σε λίγα λεπτά.

Στο «Flux Gourmet» βρίσκεται στο στοιχείο του, εστιάζοντας σε μια ηχητική κολλεκτίβα που πραγματοποιεί performances με μουσική καμωμένη από… ήχους μαγειρικής και χορογραφία στημένη γύρω από αυτές τις ιδιαίτερες «μελωδίες». Για ακόμα μια φορά η διάθεση πειραματισμών με τον ήχο στο σινεμά του Πίτερ Στρίκλαντ συνοδεύεται από ψυχεδελική εικόνες - οι σχετικές σκηνές αποτελούν highlights της ταινίας. Στη διεθνή κριτική βλέπουμε να γράφεται συχνά ότι η ταινία καυτηριάζει την σκηνή της performance art, στα μάτια μας , όμως, ο σκηνοθέτης μπορεί μεν να βλέπει σκωπτικά τα καπρίτσια των καλλιτεχνών, τις κόντρες μεταξύ τους, την έπαρση τους, ίσως,  ποτέ όμως δεν φαίνεται να προσεγγίζει ειρωνικά τις παραστάσεις τους, να κοροϊδεύει την τέχνη τους, κάτι το οποίο μας επιβεβαίωσε κι ο ίδιος όταν τον ρωτήσαμε σχετικά, σε μια συνέντευξη που μπορείτε να διαβάσετε στο site μας.

Αν κάτι καθιστά αυτή την ταινία του μια σκάλα πιο κάτω από άλλες στιγμές της φιλμογραφίας του, είναι η απουσία ενός δραματικού κέντρου βάρους, ενός αφηγηματικού έρματος, αν θέλετε, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει ο ήρωας που υποδύεται με αξιαγάπητη συστολή ο Μάκης Παπαδημητρίου, ένας άνθρωπος με γαστρεντερικά προβλήματα, μεγάλη ντροπή για αυτά και αγωνία για την πηγή τους. Ο χαρακτήρας θα βρει στην κολλεκτίβα και στην τέχνη της έναν τρόπο για να διαχειριστεί το ζήτημα και να συμφιλιωθεί με το σώμα του, στο τέλος θα λάβει και τις απαντήσεις που χρειάζεται από την ιατρική – έστω κι αν χρειάζεται να τις πάρει με μια ενέργεια στην οποία έχουμε σκεφτεί αρκετοί να προβούμε κατά καιρούς στις επισκέψεις μας σε γιατρούς.